သမီးဆိုး
သမီးဆိုး
ေတာင္းဆိုး ပုလုံးဆိုးကိုသာ ပစ္ၾက႐ိုး ထုံးစံ ရွိေပမယ့္ သားဆိုးသမီးဆိုးေတြကိုေတာ့ မိဘေတြက မပစ္ရက္ မပစ္ႏိုင္ၾကဘူး ဆိုတဲ့ စကား အတိုင္းပါဘဲ ။
ဦးဘေဖေသာ္သည္ သမီး အိမ့္ဇာေသာ္ ဘယ္ေလာက္ဆိုးဆိုး လမ္းမွားကေန လမ္းမွန္ကို ျပန္ေရာက္ဖို႔ကို စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ သည္းခံ ေစာင့္ဆိုင္းၿပီး ႀကိဳးစားေနတဲ့ အေဖ တေယာက္ ပါ ။
အပ်ိဳျဖစ္ခါစ ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ အ႐ြယ္ထဲ့ အေဖ့စကားကို နားမေထာင္ဘဲ ထင္ရာစိုင္းခဲ့တဲ့ အိမ့္ဇာေသာ္သည္ အခု အသက္ႏွစ္ဆယ္ တင္းတင္း ျပည့္တဲ့အထိ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းတဲ့ ဘဝကို မရရွိႏိုင္ေသး ။
အလုပ္သမားေလးေတြ ကားေဆးေနတာကို လွမ္းၾကည့္ေနရင္း ဦးဘေဖေသာ္သည္ သမီးဆိုးေလး အခု အခ်ိန္မွာ ဘယ္ဆီမ်ား ေရာက္ေနမလဲ လို႔ ေတြးေတာေနတယ္ ။
သမီး.....ရယ္...ေဖေဖ အရမ္း စိတ္ပူတာဘဲ...သမီး အသက္မွ ရွင္ေေနေသးရဲ႕လား......ေဖေဖ့ဆီ ျပန္လာပါကြာ.....လို႔ စိတ္ထဲမွာ ေျပာေနမိတယ္ ။
ဗဟိုလမ္းမႀကီး ေပၚက “ ေသာ္..ကားေရေဆးဆီထိုး ” လုပ္ငန္းႀကီးကို ပိုင္ဆိုင္ လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ ဦးဘေဖေသာ္သည္ သမီးေလး ငါးႏွစ္အ႐ြယ္ ကထဲက ဇနီး ျဖစ္သူ ဆုံးပါးသြားခဲ့တယ္ ။ သမီးကို ခ်စ္လြန္းလို႔ အလိုလိုက္ခဲ့ရာက သမီးသည္ အသက္ ဆယ့္သုံးႏွစ္ အ႐ြယ္ေလာက္ ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္ ကစၿပီး သူ႔စကားကို နားမေထာင္ေတာ့ဘဲ လုပ္ခ်င္တာေတြကို လုပ္ေတာ့တာဘဲ ။
ဦးဘေဖေသာ္သည္ ေဒါသျပတတ္သူ တေယာက္ မဟုတ္ ။ ေအာ္ဟစ္တတ္သူလည္း မဟုတ္ ။ သမီးကို အက်ိဳးနဲ႔
အေၾကာင္းနဲ႔ ရွင္းေျပာျပ သင္ေပးခ်င္တဲ့ လူတေယာက္ ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔သမီးက ေအးေအးေဆးေဆး သင္ျပေျပာျပ ဆုံးမလို႔ မရ ။ ျပန္မေျပာ နားလည္းမေထာင္ ။
လုပ္ခ်င္ရာကို လုပ္တယ္ ။ ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ထဲက ရည္းစား စထားသလို စီးကရက္လည္း စေသာက္တယ္ ။
အေဖ့ စကားကို နာမေထာင္ ႐ုံမက ေက်ာင္းက ဆရာ..ဆရာမ..ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီး တို႔ရဲ႕ စကားကိုလည္း နားမေထာင္ခဲ့ ။
ပထမဆုံး ထားတဲ့ ရည္းစားက ထင္ေက်ာ္ထိုက္ ဆိုတဲ့ စစ္တပ္က ဗိုလ္မႉး တေယာက္ရဲ႕သား ။ သမီးလိုဘဲ ဆိုးေပေတေနတဲ့ အလိုလိုက္ခံထားလို႔ အကဲပါေနတဲ့ဆိုးသြမ္းေနတဲ့ ေကာင္ေလး ။
ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ထားလိုက္တဲ့ရည္းစားက မေရမတြက္ႏိုင္ေတာ့ ။ သမီးဆိုးရဲ႕ နံမည္ကေတာ့ ဘာပ်က္သလဲ မေမးနဲ႔ ။ ဦးဘေဖေသာ္လည္း မိတ္ေဆြ ေဆြမ်ိဳးေတြ ၾကားထဲ အေတာ့္ကို အေျပာအဆို ခံရတယ္ ။ ကဲ့ရဲ႕ အျပစ္တင္ တာလည္း ခံရတယ္ ။
ထင္ေက်ာ္ထိုက္နဲ႔ တုံးက သမီးက တအား ငယ္ေသးၿပီး ကိုယ္ဝန္ေတြ ဘာေတြ ရွိသြားမွာ စိုးလို႔ ဦးဘေဖေသာ္ အရမ္း စိတ္ေတြ ပူခဲ့တယ္ ။ သမီးကိုတားခဲ့တယ္ ။ ဒါေပမယ့္ သမီးက နားမေထာင္ပါဘူး ။ ေကာင္ေလးရဲ႕ကားေပၚမွာ တခ်ိန္လုံး ပါပါသြားတယ္ ။
မိတ္ေဆြေတြ ေဆြမ်ိဳးေတြက ဦးဘေဖေသာ္ကို ဖုန္းဆက္ေျပာၾက လာလည္းေျပာၾကတယ္ ။
ေခ်ာ့ေျပာလည္း မရ ေျခာက္ေျပာလည္း မရ ..အိမ့္ဇာေသာ္က လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ေနတာဘဲ ။ ေကာင္ေလးက သူ႔အေဖကားကို ေမာင္းတာ ဘာျမန္သလဲ မေမးနဲ႔ ။ ယဥ္ထိန္းရဲေတြ တားလည္း ရပ္မေပးဘူး ။ တခါမွာ အေနာက္က ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္နဲ႔ လိုက္ၿပီး ဖမ္းေတာ့လည္း သူ႔အေဖရဲ႕ နံမည္နဲ႔ဂုဏ္ပုဒ္ကို မေခ်မငံနဲ႔ မေလးမစားနဲ႔ ေျပာလို႔အေတာ္ေလး ေျဖရွင္းၾကရတယ္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ့္သမီးအိမ့္ဇာေသာ္က ေကာင္ေလးရဲ႕ကားေပၚမွာ ။
တေန႔မွာ ဒီေကာင္ေလးက တျခား လူႀကီးသားေတြနဲ႔ ကားၿပိဳင္ေမာင္းရင္း အက္ဆီးဒင့္ အႀကီးစားႀကီး ျဖစ္တယ္။ကားေမွာက္တယ္ ။ ေကာင္ေလးက ငယ္ငယ္က သူ႔အေဖ စစ္သံမႉး တာဝန္နဲ႔ ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္ေတြ ေနရေတာ့သူ႔မွာ အေတြ႕အႀကဳံ အျမင္ေတြ ရွိခဲ့ေတာ့ ကားေမာင္းရင္ ေမာင္းသူေရာ စီးသူေရာ ထိုင္ခုံ ခါးပတ္ကို ပတ္ရမယ္
ဆိုတာ သိတယ္ ။ ပတ္တယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္နဲ႔ ကားေမာင္းရင္ သူေရာ အိမ့္ဇာေသာ္ေရာ ခါးပတ္ ပတ္ၾကတယ္။အဲဒီအက်င့္ေၾကာင့္ ကားေမွာက္ေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အသက္မေသၾကဘူး ။ ေနာက္ခန္းမွာ ထိုင္တဲ့ တာတူးဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ ငယ္သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ခါးပတ္မပတ္လို႔ ကားေနာက္မွန္ကို ေဖါက္ၿပီး လြင့္ထြက္ၿပီး ပြဲခ်င္းၿပီးသြားတယ္ ။ ေကာင္ေလးလည္း ဒါဏ္ရာ ရသြားတယ္ ။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ ၿပီးတဲ့ေနာက္ ေကာင္ေလးရဲ႕ အေဖက ေကာင္ေလးကို ႏိုင္ငံျခားမွာ စာသင္ဖို႔ ဆိုၿပီး လႊတ္လိုက္တယ္ ။
သမီးအိမ့္ဇာေသာ္လည္း အသဲကြဲၿပီး က်န္ခဲ့တာေပါ့ ။ အေဖ ဦးဘေဖေသာ္လည္း သမီး စိတ္သက္သာရာရေစဖို႔ အမ်ိဳးမ်ိဳး ဖန္တီး လုပ္ကိုင္ေပးခဲ့ေပမယ့္ သမီးက သမီးဆိုး ။ ေအးေအး မေနႏိုင္ဘူး ။ ရည္းစား ထပ္ရတယ္ ။
ဒီတခါ ရည္းစားက ဦးဘေဖေသာ္အတြက္ ရတက္မေအးရျပန္တဲ့ တေယာက္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္က လုပ္လိုက္ရင္
အရာရာနဲ႔ အေၾကာင္းေၾကာင္းဘဲ ။ ဒီတခါ ျဖစ္တဲ့ေကာင္က ခ်ာတိတ္ မဟုတ္ဘူး ။ သူ႔ထက္ အသက္ အမ်ားႀကီးႀကီးတဲ့ လူႀကီးတေယာက္နဲ႔ ျဖစ္တာ ။ သည္လူက မိန္းမနဲ႔ ကြဲေနတဲ့ သေဘၤာသား ။
ဦးဘေဖေသာ္လည္း တရွက္ကြဲၿပီး မၾကာခင္ ေနာက္တရွက္ ထပ္ကြဲရျပန္တယ္ ။
မိတ္ေဆြေတြ ေဆြမ်ိဳးေတြက လာေျပာၾက သတိေပးၾက အႀကံေတြ ေပးၾကျပန္တယ္ ။ သားသမီးကို ဘယ္လိုေမြးရမလဲ ဆိုတာ သင္ေပးခ်င္ၾကတာ ။ သင္သူေတြက သားသမီးေတာင္ မရွိၾကဘူး ။ စာေတြ ဖတ္ၿပီး ၾကားဖူးဖတ္ဖူးတာေတြနဲ႔ ဆရာလာလုပ္ၾကတာေလ ။
အိမ့္ဇာေသာ္ကေတာ့ အေဖေျပာလည္း မရ ။ ေဒါသထြက္လည္း ဂ႐ုမစိုက္ ။ သည္လူနဲ႔ တတြဲတြဲ ။ တေန႔ ည
ဖက္ပါ အိမ္ျပန္မလာလို႔ ဦးဘေဖေသာ္လည္း ငါ့သမီးေလးေတာ့ အပ်ိဳမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး ဆိုၿပီး ယူႀကဳံးမရျဖစ္ စိတ္ထိခိုက္ခဲ့ရတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္က သေဘ္ာသားႀကီးနဲ႔ သြား အိပ္လိုက္တာ ။
ဒါနဲ႔တင္ ရပ္သြားသလား ဆိုေတာ့ မရပ္ဘူး ။ သေဘ္ာသားႀကီးလည္း သေဘ္ာျပန္တက္သြားေရာ အိမ့္ဇာေသာ္လည္း တေယာက္ထဲမ်ား ပ်င္းေနလို႔ မေနတတ္ဘူးလား မသိဘူး ။ ေနာက္ အသစ္တေယာက္နဲ႔တြဲျပန္ေရာ ။ ဒီတခါက သူ႔ထက္ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ဘဲ ႀကီးတဲ့ ေကာင္ေလး ။ ဒါေပမယ့္ ဆင္းရဲသား ရပ္ကြက္ထဲ
ေရလွည္းတြန္းစားရတဲ့ အေျခအေနမဲ့ေလးနဲ႔ တြဲတာ ။ ေကာင္ေလးက ဆင္းရဲသားေလး ဆိုေပမယ့္ သနားကမားေလး ေပါ့ ။ ေခတ္လူငယ္ပုံစံ ဆံပင္ရွည္ရွည္ ပိန္ေညာင္ေညာင္ ခါးကိုင္းကိုင္းနဲ႔ ေဆးဘဲပုံ ။
ဦးဘေဖေသာ္လည္း သမီး အိမ္ျပန္မလာလို႔ စိတ္ဆင္းရဲေပမယ့္ အရင္ သေဘ္ာသားႀကီးနဲ႔တုံးကထဲက ႀကဳံဖူးခဲ့ၿပီမို႔ အသစ္အဆန္း မဟုတ္ေတာ့တာေၾကာင့္ နဲနဲေတာ့ အပူေလ်ာ့သြားတယ္ ။ တရက္က ႏွစ္ရက္ ျပန္မလာေတာ့လို႔ သမီး ဘယ္ေရာက္ေနသလဲ လိုက္ စုံစမ္းေတာ့ လွည္းတန္း ရပ္ကြက္ ထဲက လမ္းေလးတလမ္းထဲမွာ
ရွိေနတယ္ လို႔ တူဝမ္းကြဲတေယာက္က ေျပာလို႔ လိုက္သြားၾကည့္လိုက္တယ္ ။
ေကာင္ေလးနဲ႔ အတူတူေနေနၿပီ ။ နံေစာ္ညစ္ပတ္ေနတဲ့ အခန္းက်ဥ္းေလးမွာ ဘာအိပ္ရာအခင္းအက်င္းမွ မရွိ ေစာင္ေတာင္ မရွိဘဲ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ေနတယ္ ။
ဦးဘေဖေသာ္လည္း သမီးေလး ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနတာကို မၾကည့္ရက္လို႔ လိုတာေလးေတြ ဝယ္ေပးခဲ့တယ္ ။ ျပန္လာခ်င္ရင္လည္း အခ်ိန္မေ႐ြး ျပန္လာဖို႔ ေျပာခဲ့တယ္ ။ သမီးတေယာက္ထဲဘဲ လာလို႔ရမယ္ ဆိုတာမ်ိဳးလည္း မေျပာခဲ့ပါဘူး ။
တကယ္ေတာ့ ျပည့္ျပည့္စုံစုံ တသက္လုံး ေနလာခဲ့တဲ့ အိမ့္ဇာေသာ္က အဲလို ၾကာရွည္ မေနႏိုင္ပါဘူး ။ ေကာင္ေလးကို ထားခဲ့ၿပီး အေဖ့အိမ္ကို ျပန္ေရာက္လာတယ္ ။
ေတာ္ေတာ္ေလး ေျခၿငိမ္သြားတယ္ ။ သင္တန္းေတြ တက္ခ်င္တယ္ ဆိုလို႔ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ အကုန္ တက္ခိုင္းတယ္ ။
ဒါလည္း ခဏပါ ။
မိန္းမရွိတဲ့ စာေရးဆရာလိုလို ဒါ႐ိုက္တာလိုလို လူတေယာက္နဲ႔ ထပ္ညိျပန္တယ္ ။ ဦးဘေဖေသာ္လည္း သမီးကို ဘာမွ ဆုံးမလို႔လည္း မရတာေၾကာင့္ စိတ္ပ်က္မိတယ္ ။ ဘာမွ မေျပာလိုေတာ့ဘူး ။
ဒါေပမယ့္ ဉာဏ္ေကာင္း ထက္ျမက္တာေလးေၾကာင့္အိမ့္ဇာေသာ္ ဆယ္တန္းေတာ့ ေအာင္သြားၿပီး တကၠ
သိုလ္ကို ေရာက္သြားတယ္ ။ အဲဒီမွာ ေနာက္ထပ္ ရည္းစား တေယာက္ ထပ္ရျပန္ေရာ ။ ဒီတခါေတာ့ အိမ့္ဇာေသာ္က ဆင္းရဲသားနဲ႔ျဖစ္လို႔ ရတဲ့ ရလဒ္ကို သိသြားေလသလား မသိဘူး ။ ခ်မ္းသာတဲ့ ေကာင္ေလးတေယာက္နဲ႔ ျဖစ္ျပန္တယ္ ။ ဒီေကာင္ေလးရဲ႕ မိဘေတြက အဲဒီေခတ္ရဲ႕ ေမွာင္ခိုကုန္ကူးသမား အႀကီးစားေတြ( စမတ္ဂလာ ) ေတြ လို႔ ေျပာရမယ့္ လူလည္ေတြ ။ ကားမ်ိဳးစုံ ထည္လဲစီးႏိုင္တဲ့ ေတာ္႐ုံ အစိုးရအရာရွိ လူတန္းစားေတြကို ေငြနဲ႔ေပါက္ အိတ္ထဲထည့္ထားႏိုင္တဲ့ လူေတြေပါ့ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ကို ဖူးဖူးမႈတ္ ထားႏိုင္တဲ့ေကာင္
ဆိုေတာ့ အိမ့္ဇာေသာ္ သူနဲ႔ တတြဲတြဲ ။
သည္ေကာင္ေလးရဲ႕ နံမည္က ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္ ။
ဦးဘေဖေသာ္ရဲ႕ ေရေဆးဆီထိုး ကို အၿမဲ ကားေတြ လာေဆးေနက် ။ ဒီေကာင္ေလးက ကားအသစ္ေတြ အေကာင္းစားေတြ ထည္လဲစီးၿပီး လာေဆးေနက်မို႔ ဦးဘေဖေသာ္ မ်က္မွန္းတန္းမိေနတယ္ ။ ကားေဆးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာထိုင္ေစာင့္ရင္း ဦးဘေဖေသာ္ ဖြင့္ထားတဲ့ လဖက္ရည္ဆိုင္ေလးမွာ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ စားစရာေတြ မွာစားတဲ့ေနရာမွာ ေငြကို ေပါေပါမ်ားမ်ား သုံးတာကိုလည္း သတိထားမိခဲ့တယ္ေလ ။
ေငြအရွိန္နဲ႔ ေမာက္မာ ႐ိုင္းစိုင္းတဲ့ အမူအရာေတြ.. လူတကာကို ေစာ္ကားေမာ္ကား လုပ္ခ်င္တဲ့ ပုံစံေတြကို ေတြ႕ရတယ္ ။
ကိုယ့္သမီးက သည္အေကာင္နဲ႔မွ သြား ႀကိဳက္ရျပန္တယ္ ။ ဦးဘေဖေသာ္လည္း မႀကိဳက္ေပမယ့္ ဘာတတ္ႏိုင္မလဲ ။
“ အိမ့္...အိမ့္......ထ......ထေတာ့....ကိုးနာရီ ထိုးေတာ့မယ္.....”
သဲပုံ႔လာႏႈိးလို႔ အိမ့္ဇာေသာ္ မ်က္လုံးအစုံကို ႀကိဳးစားၿပီး ဖြင့္လိုက္တယ္ ။
ညက အေလလိုက္တာ မ်ားသြားလို႔ အိပ္ေရးက မဝဘူး ။
ထထိုင္ၿပီး အေၾကာဆန႔္လိုက္ရင္း အလွျပင္ေနတဲ့ သဲပုံ႔ကို “ ငါ မလိုက္လို႔ မရဘူးလား...သဲပုံ႔...” လို႔ ေမးလိုက္
တယ္ ။ သဲပုံ႔က “ အပ်င္းမႀကီးနဲ႔ အိမ့္...နဲနဲပါးပါးေတာ့ သဲပုံ႔ကို လိုက္ကူအုံးမွေပါ့...” လို႔ မ်က္ေစာင္းေလး ထိုးၿပီး ေျပာလိုက္တယ္ ။
ဝါးကနဲ သမ္းရင္း အိမ့္ဇာေသာ္ ကုတင္ေပၚက ထလိုက္တယ္ ။
သဲပုံ႔ကို သူ မွီခိုစားေနတာ ၾကာၿပီ ။ သဲပုံ႔အိမ္မွာဘဲ ကပ္ေနေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ ။
သူေျပာသလို သူ႔အလုပ္ေတြမွာ ဝိုင္းကူသင့္တာကေတာ့ အမွန္ေပါ့ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ကို ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းသိန္း က လာ
ေနလို႔ ေျပာေပမယ့္ အဲလိုႀကီး သူနဲ႔ မေနခ်င္ဘူး ။ သဲပုံ႔အိမ္မွာဘဲ ေနတယ္ ။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို ဝင္ခဲ့ၿပီး အိမ့္ဇာေသာ္ ကိုယ္ေပၚက တီရွပ္ေလးနဲ႔ ပင္တီႏြမ္းေလးကို ခြၽတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။
သြားတိုက္ရင္း ေရပန္းကို ဖြင့္တယ္ ။
သဲပုံ႔က လတ္တေလာ အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ ။
သဲပုံ႔က မိဘေတြ မရွိၾကေတာ့ဘူး ။ သူ႔ေမာင္ေလး မ်ိဳးႀကီးနဲ႔ ေနတယ္ ။ လြတ္လပ္တယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ အိမ့္ဇာေသာ္ သူနဲ႔လာေနေနတာ ။ တခုဘဲ ။ မ်ိဳးႀကီးကို နဲနဲ သတိထားရတယ္ ။ သူက ႏွာဘူးေလး ။ ဒီခ်ာတိတ္က အိမ့္ဇာေသာ္ကို ႐ူးသလိုေပါသလိုနဲ႔ ကိုင္ခ်င္ ပြတ္ခ်င္တယ္ ။ ရရင္ တက္ျဖဳတ္မယ့္ ငတိေလး ။
သဲပုံ႔က မိဘေတြရဲ႕ လုပ္ေနတဲ့အလုပ္ကို ဆက္လုပ္ေနတယ္ ။ ပန္းဆိုင္ အလုပ္ ။ ပန္းေအာ္ဒါေတြကို ကပ္စတန္မာေတြ ဆီ အိမ္တိုင္ရာေရာက္ ပို႔ရတဲ့ အလုပ္ ။ ဆိုင္မွာက မကစ္တီ ဆိုတဲ့ သဲပုံ႔အမဝမ္းကြဲ က တာ
ဝန္ယူေနတယ္ ။ သူ႔ကို “ အေထြး ” ဆိုတဲ့ အေျခာက္မတေယာက္က ကူတယ္ ။
မကစ္တီက သဲပုံ႔မိဘေတြ လက္ထက္ထဲက လုပ္ေနတာ ။ အေထြး သို႔မဟုတ္ ကိုကိုေထြးကေတာ့ မကစ္တီ
တေယာက္ထဲ မႏိုင္လို႔ သိပ္မၾကာေသးခင္က ခန႔္ထားတာ ။ အေထြးက အေျခာက္ပီပီ ပန္းျပင္တာ ေတာ္တယ္။
လက္ရာေကာင္းတယ္ ။ အားကိုးရတယ္ ဆိုပါေတာ့ ။
ေရပန္းေအာက္မွာ ဆပ္ျပာနဲ႔ ကိုယ္အႏွံ႔ ပြတ္တိုက္ရင္း အိမ့္ဇာေသာ္ အသက္ႏွစ္ဆယ္ တင္းတင္း ျပည့္ခ်ိန္
သူမရဲ႕ မေရမရာ စမ္းတဝါးဝါး ေလလြင့္ေနတဲ့ ဘဝကို မမူးတဲ့အခ်ိန္ နည္းနည္း ျပန္စဥ္းစားေနမိတာပါ ။
ထြားတင္းေနတဲ့ ရင္သားႀကီးေတြကို ဆပ္ျပာနဲ႔ ပြတ္တိုက္တဲ့ အခ်ိန္ ဘာမွ မျဖစ္ေပမယ့္ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ရဲ႕
ၾကားခလယ္က ေတာင္ဂမူေလးကို ေရာက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ အကြဲေၾကာင္း ႏႈတ္ခမ္းသားႏုႏုေတြကို လက္ေခ်ာင္းေတြက ထိေတြ႕တဲ့အခါ အူး.....ဟင္း ...ဆိုတဲ့ အသံေလး အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ ႏုတ္ဖ်ားက တိုးတိုးေလး ထြက္လာ
ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးေတြ ဖတ္ကနဲ ပြင့္ဟ....မ်က္လုံးေတြ ပိတ္က်သြားရတယ္ ။
ဟူး ...ဒီေနရာကို ထိရင္ အိမ့္ဇာေသာ္ မရဘူး ။ ထိၿပီးရင္း ထပ္ ထိခ်င္လာတယ္ ။ သည္ေနရာကို ေယာက်္ားတိုင္းလို တပ္မက္ၾကတယ္ ဆိုေပမယ့္ ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္က သူမ်ားထက္ ပိုေနမလား မသိဘူး ။ သည္ေနရာကို သူ တအားကို ႀကိဳက္တာ ။ တခ်ိန္လုံး နမ္းရႈံ႕ခ်င္တယ္ေလ ။
လတ္တေလာ ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းသိန္းနဲ႔ ညိေနတယ္ ဆိုေပမယ့္ အိမ့္ဇာေသာ္ သူ႔ကို တကယ္ႀကီး ရင္မခုံဘူး ။
ဘဲေတြလည္း ေျပာင္းခဲ့တာ မ်ားၿပီ ။ ပထမဆုံးဘဲ ထင္ေက်ာ္ထိုက္ ေလာက္ေတာ့ ဘယ္ဘဲကိုမွ အိမ့္ဇာေသာ္မခ်စ္ခဲ့ ရင္မခုံခဲ့ဘူး ။
သည္အေတာအတြင္း ဗစ္တာညိဳဝင္းက အိမ့္ဇာေသာ္ကို ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းသိန္းနဲ႔ တြဲေနတာ သိရက္နဲ႔ လိုက္ဖန္ေနတယ္ ။ ဗစ္တာညိဳဝင္းက ေဂ်ာ္ဂ်ီတို႔နဲ႔ စီးပြားၿပိဳင္ဖက္ေတြ ဆိုေတာ့ ေဂ်ာ္ဂ်ီရဲ႕ ေစာ္ကို သူရေအာင္ ဖန္ႏိုင္ရင္ေဂ်ာ္ဂ်ီ႕ကို ေက်ာလိုက္ႏိုင္တယ္လို႔မ်ား ထင္ေနလား မသိဘူး ။
တေန႔ အိမ့္ဇာေသာ္ တာေမြအိုးရွင္းမွာ ေရွာ့ပင္လုပ္ေနတုံး ဗစ္တာညိဳဝင္းက လိုက္ဖန္တယ္ ။ သူက အေက်ာနဲ႔
ဝင္တာမ်ိဳး မဟုတ္ဖူး ။သူ႔ကိုယ္သူ အရမ္း သိမ္ေမြ႕ၿပီး အဆင့္ျမင့္တဲ့ လူဂုဏ္တန္သားတေယာက္လို ပုံစံဖမ္းၿပီး ခ်ိဳသာေပ်ာ့ေျပာင္း ျပတယ္ ။
တကယ္ေတာ့ ဗစ္တာညိဳဝင္းက ျမန္မာ မဟုတ္ဘူး ။ အင္းေလ...ျမင္တာနဲ႔ လူတိုင္း သိပါတယ္ ။ သူတို႔က
အိႏၵိယျပည္ေတာင္ပိုင္းက အသားမည္းမည္း ကုလားေတြ အမ်ိဳးအႏြယ္ ။ ျမန္မာျပည္ေပါက္ေတြေပါ့ ။ ကုလားေပမယ့္ ဗစ္တာညိဳဝင္းက ပိုက္ဆံခ်မ္းသာေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူ သတယ္ ။ ေခြၽးေတြသန္ေတြနဲ႔ ဆံပင္ဆီ႐ႊဲ႐ႊဲနဲ႔ နံေစာ္ညစ္ပတ္တဲ့ ကုလားမဲမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး ။ အသားမည္းေပမယ့္ သန႔္ျပန႔္တယ္ ။ ခ်မ္းသာတဲ့ကုလားေပါ့ ။ ခိခိ ...။
ဗစ္တာညိဳဝင္းက သူ ဖြင့္ထားတဲ့ ဆိုင္သစ္တခုကို လိုက္ၾကည့္ဖို႔ ေျပာတယ္ ။ လက္ေဆာင္ေတြလည္း ေပးခ်င္
လို႔ေပါ့ေလ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ လည္း သူ႔ကို ပက္ပက္စက္စက္ႀကီးလည္း ေျပာ မလႊတ္ခ်င္ဘူး ။ သူ႔လို “ အေကာင္ ” တေကာင္က လိုရင္ သုံးဖို႔ ႀကိဳးရွည္ရွည္နဲ႔ လွန္ထားႏိုင္ရင္ ေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား ။
မ႐ုတ္မလြန္ဘဲ ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ ညင္းလိုက္တယ္ ။ သူက ဇြဲမေလ်ာ့ဘူး ။ ကားရပ္ထားတဲ့ ပါကင္အထိ လိုက္လာတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္လည္း သဲပုံ႔ကားနဲ႔လာခဲ့တာေလ ။
သဲပုံ႔က ဗစ္တာညိဳဝင္းကို သေဘာက်တယ္ ။
ကုလား ျဖစ္တာက လြဲလို႔ အကုန္ေကာင္းတယ္ လို႔ ဟာသ အေနနဲ႔ ေျပာဖူးတယ္ ။
“ သဲပုံ႔ႀကိဳက္ရင္ လုပ္လိုက္ပါလား ” လို႔ အိမ့္ဇာေသာ္က ေျပာဖူးတယ္ ။ သဲပုံ႔က “ သူက ယူ႔ကိုဘဲ ႀကိဳက္တာ....သဲပုံ႔ကို မႀကိဳက္ဖူး...” လို႔ ရယ္ၿပီး ျပန္ေျပာတယ္ ။
သဲပုံ႔ကား နားကို ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ေမာင္းလာတဲ့ ဘီအမ္ဒဗ်ဴကားတစီး အိမ့္ဇာေသာ္နဲ႔သဲပုံ႔
နားကို ထိုးဆိုက္လာတယ္ ။ ေဒါသထြက္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းသိန္း ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္းလည္း လန႔္သြားတယ္ ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းသိန္းက တေယာက္ထဲ မဟုတ္ဖူး ။ အေဖၚေတြပါတယ္ ။ သုံးေယာက္ေတာင္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီက “ ေဟ့ေကာင္..ဗစ္တာ.....ဒါ ဘာသေဘာလဲ....အိမ့္က ငါ့ရည္းစား ဆိုတာ မင္းသိသားနဲ႔ကြာ...ဘာလို႔ ေၾကာင္ေတာင္ ႏႈိက္ခ်င္တာလဲ...စည္းေဖါက္တာလား.......” လို႔ အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ ေဒါသျပတယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီတို႔နဲ႔
ဖက္ အျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဗစ္တာညိဳဝင္း က အေနာက္ကို ဆုတ္သြားၿပီး လက္ကာၿပီး “ မဟုတ္ဘူး....ဘရာသာ...ဒီလို
မထင္နဲ႔..ခင္မင္မႈ သက္သက္ပါ....ဘရာသာတို႔နဲ႔ အခင္မင္ မပ်က္ခ်င္ဘူး...” လို႔ ေျပာတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ေဂ်ာ္ဂ်ီရဲ႕ လူသုံးေယာက္က ကားေပၚက ဆင္းသြားၿပီး ဗစ္တာညိဳဝင္း အနားကို ကပ္သြားတယ္ ။ “ ေခြးကုလား
သတိထား....ေသသြားမယ္...” လို႔ ႀကိမ္းေမာင္းၾကတယ္ ။
သည္ အျဖစ္အပ်က္က ဗစ္တာညိဳဝင္းနဲ႔ ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းသိန္း တို႔ ၾကားမွာ ပိုၿပီး တင္းမာမႈေတြ ျဖစ္ေစတယ္ ။ ဗစ္တာညိဳဝင္းက အမ်ားနဲ႔ တေယာက္မို႔ ေနာက္ဆုတ္ထြက္သြားေပမယ့္ အခြင့္အခါေကာင္းတိုင္း ေ၈်ာ္ဂ်ီ ကို လက္စားေျခ လက္တုံ႔ျပန္ဖို႔ ႀကိဳးစားေတာ့တာဘဲ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ကိုလည္း အၿမဲေခ်ာင္းေနၿပီး ေပၚတင္ဘဲ ေဂ်ာ္ဂ်ီ
ကို ျဖတ္လိုက္ၿပီး သူနဲ႔ တြဲဖို႔ ကမ္းလွမ္းလာတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ ရဲ႕ အခ်စ္ကို ရရင္ အိမ့္ဇာေသာ္ကို ကမာၻတ
ပတ္ အေပ်ာ္ခရီး ေခၚသြားမယ္...လိုတာအားလုံးလည္း ဝယ္ေပးမယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းသိန္းလည္း အိမ့္ဇာေသာ္ ဗစ္တာညိဳဝင္း ေနာက္ကို ပါသြားမွာကို စိုးၿပီး အိမ့္ဇာေသာ္ကို ပိုၿပီး ဂ႐ုတစိုက္ ရွိလာတယ္ ။
“ အိမ့္...ျမန္ျမန္ခ်ိဳး....အခ်ိန္ ကပ္ေနၿပီ . .”
သဲပုံ႔က ေရခ်ိဳးခန္း တံခါးကို တဘုံးဘုံးနဲ႔ ထုၿပီး ေအာ္လိုက္လို႔ အိမ့္ဇာေသာ္လည္း ေရခ်ိဳးတာကို အျမန္အၿပီးသတ္လိုက္ရတယ္ ။ မ်က္ႏွာသုတ္ တဘက္နဲ႔ တကိုယ္လုံးကို ပြတ္တိုက္ရင္း သည္ မ်က္ႏွာသုတ္တဘက္နဲ႔ဘဲ ကိုယ္မွာ ပတ္စည္းလိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လိုက္တယ္ ။
သဲပုံ႔က အဝတ္အစားးေတာင္ လဲၿပီးေနၿပီ ။
အိမ့္ဇာေသာ္လည္း အလွမျပင္ႏိုင္ေတာ့ ။ ရွိတဲ့ အဝတ္ အျမန္ ေကာက္ဝတ္ၿပီး သဲပုံ႔နဲ႔ ပန္းဆိုင္ကို ထြက္ခဲ့တယ္ ။
မမကစ္တီနဲ႔ အေထြးတို႔ ရယ္ဒီလုပ္ထားတဲ့ ပန္းျခင္းေတြ ပန္းစည္းေတြကို ကားေပၚတင္ရတယ္ ။ သဲပုံ႔နဲ႔ အိမ့္ဇာေသာ္တို႔ ပန္းပို႔တဲ့ အလုပ္ကို တေနကုန္ လုပ္ၾကရတယ္ ။
သဲပုံ႔က အိမ့္ဇာေသာ္ကို သေဘာက်တာက ပန္းျခင္းပန္းစည္းေတြ လိုက္ပို႔ၾကတဲ့ အခါ ေခ်ာေမာလွပၿပီး ဆက္ဆံေရး ရည္မြန္တဲ့ အိမ့္ဇာေသာ္ကို ဆင္းပို႔ခိုင္းတဲ့အခါ ကပ္စတန္မာေတြက အိမ့္ဇာေသာ္ ေၾကာင့္ ပို ေက်နပ္ သေဘာက်ၾကတယ္ ေလ ။
အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ ဒီဇိုင္းက ႐ုပ္သန႔္တယ္ မဟုတ္လား ။ ပညာတတ္ အဆင့္ရွိအဆင့္ျမင့္တဲ့ ပုံ ေပါက္ေနတယ္ လို႔ သဲပုံ႔က ထင္လို႔ ။
ရည္းစားထည္လဲတြဲၿပီး အေဖကို ကန႔္လန႔္တိုက္ အိမ္မွာ မေနဘဲ လြင့္ခ်င္တိုင္း လြင့္တာက လြဲလို႔ အိမ့္ဇာေသာ္
က ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕တယ္ ။ ခ်ိဳသာတယ္ ။ ဆက္ဆံေရး ေကာင္းတယ္ေလ ။
သည္ေန႔ တေနကုန္ ပန္းလိုက္ပို႔ၾကၿပီး ဘိုက္ဆာတယ္ ညည္းေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္း အိမ့္ဇာေသာ္ကို သဲပုံ႔က
ဆိုင္ေကာင္းေလး တခုမွာ ေကြၽးရတယ္ ။ ဆာတယ္ ေအာ္ေနေပမယ့္ တကယ္တမ္း စားၾကေတာ့လည္း အိမ့္ဇာေသာ္က တအားႀကီး မစားပါဘူး ။ ဝမွာ စိုးတာေၾကာင့္ ထိန္းၿပီး စားတယ္ ဆိုတာ သဲပုံ႔ ေတြ႕ရတယ္ ။
ညေနပိုင္းမွာ အိမ့္ဇာေသာ္က သူနဲ႔ တခ်ိန္က ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဒါ႐ိုက္တာ စာေရးဆရာ ဇင္မင္းဝင္း နဲ႔ ညစာ အတူတူ
စားဖို႔ ခ်ိန္းထားတယ္..သူ႔ကို ေ႐ႊတိဂုန္ဘုရားကို လိုက္ပို႔ေပးမလား လို႔ ေမးလာလို႔ သဲပုံ႔လည္း အိမ့္ဇာေသာ္
ကို လိုက္ပို႔လိုက္ရတယ္ ။ ဇင္မင္းဝင္းနဲ႔က တခ်ိန္က အိမ့္ဇာေသာ္က ေတာ္ေတာ္ တြဲခဲ့ေသးတယ္ေလ ။
ဇင္မင္းဝင္းက မိန္းမ ရွိတယ္ ။ တေယာက္ မကဘူး ။
အခု ဘယ္မွာ ျပန္ေတြ႕ၿပီး ဘယ္လို ခ်ိတ္မိလာျပန္သလဲ မသိဘူး ။ သဲပုံ႔ ေမးေတာ့လည္း အိမ့္က စပ္ၿဖဲၿဖဲနဲ႔ မလိမ့္တပတ္ လုပ္ေနတယ္ ။ မေျဖဘူး ။ အမွန္ကို ။
အိမ့္ဇာေသာ္ အနက္ေရာင္ ဝမ္းဆက္နဲ႔ အျပတ္မိုက္ေနတယ္ ။ သဲပုံ႔က “ အိမ္မွာဘဲ ရွိမယ္...ယူ လိုအပ္ရင္
လာႀကိဳေစခ်င္ရင္ ဖုန္းေခၚလိုက္..” လို႔ ေျပာၿပီး ကားေမာင္းထြက္သြားတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္လည္း ဇင္မင္းဝင္း ရွိ
ေနမယ့္ ဝိုင္ေကေကအိုေၾကးအိုးဆိုင္ေလးထဲကို ဝင္ခဲ့လိုက္တယ္ ။
ဇင္မင္းဝင္းနဲ႔ ခုလို ခ်ိန္းတာကို ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းသိန္းသာ သိမယ္ ဆိုရင္ အႀကီးအက်ယ္ ကြိဳင္တက္မွာ ေသခ်ာတယ္ ။
အိမ့္ဇာေသာ္ အေနနဲ႔က ေဂ်ာ္ဂ်ီကို လိုတာ ျဖည့္ဆည္းေပးလို႔သာ တြဲလိုက္ေပမယ့္ တကယ္တမ္း စိတ္ထဲက
ရင္ထဲက ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ မႀကိဳက္ဖူး ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီတို႔က ခ်မ္းသာေပမယ့္ အဆင့္မရွိဘူးလို႔ အိမ့္ဇာေသာ္ ထင္လာတယ္ ။
တရားမဝင္ ခိုးသြင္းခိုးထုတ္ လုပ္ေနတဲ့လူေတြမို႔ ခ်မ္းသာလာတာေလ ။ သူတို႔က ပညာမတတ္တဲ့ အသိုင္းအဝိုင္း
က ။
ဇင္မင္းဝင္းက အၿပဳံးေလးနဲ႔ ဆီးႀကိဳေနတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ ကို သူက ႐ုပ္ရွင္မင္းသမီး လုပ္ေစခ်င္တယ္ ။
အိမ့္ဇာေသာ္သာ ႐ုပ္ရွင္ ဗီဒီယို ႐ိုက္ရင္ ထိပ္တန္းမင္းသမီးတေယာက္ ျဖစ္လာမယ္..နံမည္ေက်ာ္မယ္ လို႔ သူက
ေဟာကိန္းထုတ္ေနခဲ့တဲ့လူ ။
လူကို ေျမႇာက္ပင့္ၿပီး လိုတာ ဝါးတတ္တဲ့ လူစား ။
ဇင္မင္းဝင္းရဲ႕ ဘာဂ်ာကို အိမ့္ဇာေသာ္ ေရလည္ ႀကိဳက္ခဲ့တယ္ ။ သူက လူၾကည့္ေတာ့ အိေျႏၵတခြဲသားနဲ႔ တည္တည္ႀကီး ။ ကုတင္ေပၚေရာက္ရင္ေတာ့ ဖင္ပူးေတာင္းေထာင္ၿပီး တအားမႈတ္တဲ့လူ ။
ဒါေတြကို ျပန္သတိရၿပီး သူနဲ႔ လမ္းမွာ တိုးေတာ့ သူက အရမ္း ေတြ႕ခ်င္တာဘဲ ဆိုလို႔ အိမ့္ဇာေသာ္ကလည္း သူ႔ကို ျပန္ေတြ႕ခ်င္ေနခဲ့တာေၾကာင့္ အခုလို ခ်ိန္းလိုက္တာ ။
ဝိုင္ေကေကအိုေၾကးအိုးဆိုင္ ထဲမွာ လူသိပ္ မရွိလွဘူး ။
ဇင္မင္းဝင္းက အခုေခတ္ နံမည္ေက်ာ္ မင္းသား တေယာက္လိုဘဲ အမိုက္စား ဝတ္စားထားတယ္ ။ အသားျဖဴၿပီး
အရပ္ျမင့္တဲ့ ဇင္မင္းဝင္းက ဒါ႐ိုက္တာ ဆိုေပမယ့္ မင္းသား တေယာက္ရဲ႕ ပုံပန္းနဲ႔မို႔ လူေတြ တအား ၾကည့္ၾက
တာကို ခံရတယ္ ။
“ အိမ့္...ဘာစားမလဲ....မွာ....”
ဇင္မင္းဝင္းက ႐ုပ္က ေနတိုး လို ႐ုပ္မ်ိဳး ေပမယ့္ ေျပာလိုက္တဲ့အသံက မင္းသားႀကီး ေက်ာ္ဟိန္းလို ေလသံ နဲ႔။
“ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ပါ....အဓိကက ကိုဇင္နဲ႔ ေတြ႕ခ်င္တာပါ....”
“ ေၾကးအိုး စားမယ္ေနာ္...”
“ အိုေခ....”
ဇင္မင္းဝင္း နဲ႔ ေၾကးအိုးစား..ႀကံရည္ေသာက္ရင္း စကားေျပာၾကေတာ့ ဇင္မင္းဝင္းက သူ အခု ဇာတ္ကားေတြ
ေတာ္ေတာ္ ႐ိုက္ေနရၿပီ ..နံမည္ႀကီးေစမယ့္ ဇာတ္ၫႊန္းေတြလည္း လက္ထဲမွာ ရွိတယ္....အိမ့္ဇာေသာ္ ႐ိုက္ပါလား
သူ ႐ိုက္ေပးခ်င္တယ္ ” လို႔ စကားစလာတယ္ ။
တကယ္ေတာ့ အိမ့္ဇာေသာ္လည္း ဟိုေယာင္ဒီေယာင္နဲ႔ ေလလြင့္ခရီးသည္ ျဖစ္ေနတာ ဆိုေတာ့ သူေျပာသလို
တကားေလာက္ စမ္း႐ိုက္ၾကည့္လိုက္ရင္ ေကာင္းမလား လို႔ ေတြးမိလိုက္တယ္ ။
အိမ့္ဇာေသာ္ စိတ္ဝင္စားတယ္ ဆိုတာ သိရေတာ့ ဇင္မင္းဝင္း အရမ္း ေပ်ာ္သြားတယ္ ။ သူက အိမ့္ဇာေသာ္ကို
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး မႈတ္၇င္း အပ်င္းေျပ တကားေလာက္ ႐ိုက္ခ်င္ေနတဲ့လူ မဟုတ္လား ။ သူ႐ိုက္ခ်င္တာက ႐ုံတင္ျပ
မယ့္ ဇာတ္ကားႀကီး မဟုတ္ဘူး ။ အဝတ္အစား မပါဘဲ ႐ိုက္ရတဲ့ “ ဆင္းရဲသားကား ” လို႔ ေခၚၾကတဲ့ အျပာ
ဇာတ္ကား ။
“ ကိုယ္တို႔ ဒီကိစၥ သြားေဆြးေႏြးၾကမယ္...ဘယ္သူ႔မွ မပါပါဘူး....ကိုယ္နဲ႔ အိမ့္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ...”
“ အင္းေလ..ကိုဇင့္သေဘာ....”
ဇင္မင္းဝင္းရဲ႕ အၾကည့္ေတြက စူးရွေတာက္ေျပာင္ လြန္းေနတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္သာ ဖေယာင္း႐ုပ္ေလး ဆိုရင္ သည္ေနရာမွာဘဲ အေရေပ်ာ္သြားေလာက္တယ္ ။ ပူျပင္းလြန္းလို႔ ။ ရမက္လ်ံေနတဲ့ တပ္မက္တဲ့ အၾကည့္ေတြ...။
အိမ့္ဇာေသာ္ ကလည္း သည္လို အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ခံရတာကို သေဘာက်တယ္ ။ သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ေတြထဲမွာ အိမ့္ဇာေသာ္ကို စိတ္ကူးနဲ႔ အဝတ္ခြၽတ္ၾကည့္ေနၾကတယ္ ဆိုတာကို သိတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ ရင္သားေတြကို
စိတ္ကူးနဲ႔ ပုံေဖၚၾကည့္ေနၾကတယ္ ဆိုတာကို သိတယ္ ။ ေပါင္ၾကားက မိန္းမကိုယ္ကို မွန္းဆေနတယ္ ဆိုတာကို
သိတယ္ ။
ဇင္ဝင္းမင္း က ဝိုင္ေကေကအိုေၾကးအိုးဆိုင္ ေရွ႕မွာ ရပ္ထားတဲ့ သူ႔ရဲ႕ အျဖဴေရာင္ ကေရာင္းကားဆီကို အိမ့္ဇာေသာ္ကို ေခၚသြားတယ္ ။ တံခါးကို ဖြင့္ေပးတယ္ ။ အမိုက္စား ဝတ္ထားတဲ့ ဇင္မင္းဝင္းနဲ႔ အိမ့္ဇာေသာ္
တို႔ကို လူေတြက ဝိုင္းၾကည့္ၾကတာကို ခံရတယ္ ။
“သိပ္ မေဝးပါဘူး...ဒီ..ဗဟန္းထဲမွာပါဘဲ...သြားမယ့္ေနရာက....”
“ ကိုဇင္ ေခၚတဲ့ေနရာ ဆိုရင္ အိမ့္က ဘယ္ျဖစ္ျဖစ္ လိုက္မွာ....ဟင္းဟင္း....”
ဇင္မင္းဝင္းရဲ႕ အျဖဴေရာင္ ေဘာင္းဘီ ဂြၾကားႀကီး ေဖါင္းေနတယ္ ။ သူ႔ဟာႀကီး ႏိုးၾကား ထႂကြေနပုံရတယ္ ။
သူေခၚသြားတာက တထပ္တိုက္ပုေလး တလုံးထဲကို။
တကယ့္ကိုဘဲ သူနဲ႔ အိမ့္ဇာေသာ္နဲ႔ ၂ေယာက္ထဲဘဲ ။
ဇင္မင္းဝင္းက အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ အညိဳေရာင္ သားေရဆိုဖါႀကီးမွာ ထိုင္ခိုင္းၿပီး အသင့္ရွိေနတဲ့ အနီေရာင္ ဝိုင္ကို ေဖါက္တိုက္တယ္ ။ ဝိုင္ခြက္ရွည္ရွည္ေလးထဲက အရသာေကာင္းတဲ့ ဝိုင္ေတြကို ေသာက္ေနတဲ့အခ်ိန္
ဇင္မင္းဝင္းက ေဘးနားကို ကပ္ၿပီး လာထိုင္တယ္ ။
“ အိမ့္က ပိုပိုလွလာတယ္...တကယ္....”
ဇင္မင္းဝင္းက အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ လက္ေမာင္းရင္းသား လုံးလုံးေဖြးေဖြးေလးကို နမ္းရႈံ႕လိုက္ရင္ ေျပာလိုက္တယ္ ။
“ ကိုဇင္က အိမ့္ကို မဆက္သြယ္ဘဲ အၾကာႀကီး ပစ္ထားၿပီးမွ...လာေျမႇာက္မေနပါနဲ႔...ဟင္းဟင္း......”
“ အိမ့္က ကိုယ့္ကို အဆက္ျဖတ္တာပါ....သူေဌးသားေတြနဲ႔ ေတြ႕ေနလို႔ ကိုယ့္ကို လုံး၀ ေမ့ထားလိုက္တာေလ......”
ဇင္မင္းဝင္းရဲ႕ လက္တဖက္က အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ ေပါင္တန္တေလ်ာက္ ပြတ္သပ္ေနတယ္ ။
အိမ့္ဇာေသာ္လည္း သူ႔အကိုင္အထိေတြေၾကာင့္ စိတ္ေတြ ထလာတယ္ ။ ဇင္မင္းဝင္းက အိမ့္ လည္တိုင္ေဖြးေဖြးေလးကို နမ္းရႈံ႕ေနျပန္ရင္း အိမ့္ရဲ႕ တင္ပါးဝိုင္းဝိုင္းႀကီးတဖက္ကို ဆုပ္နယ္ေနတယ္ ။
“ ကိုဇင္..အဝတ္ေတြ ေၾကကုန္မယ္ကြာ...အိမ့္ အဝတ္ေတြ ခြၽတ္ေပးမယ္..ကိုဇင္လည္း ကိုဇင့္ အဝတ္ေတြကို အကုန္ ခြၽတ္လိုက္....”
ဇင္မင္းဝင္း အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ စကားေၾကာင့္ အရမ္း ေက်နပ္သြားသလို စိတ္႐ိုင္းေတြကလည္း တအားထႂကြသြားတယ္ ။ အိမ့္က အဝတ္ေတြကို သူ႔ဖါသာ ခြၽတ္မယ္ ဆိုလို႔ ။ ႏွစ္ေယာက္သား ၿပိဳင္တူ
ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကို ခြၽတ္ပစ္လိုက္ၾကတယ္ ။ မိေမြးတိုင္း ဗလာကိုယ္ေတြနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့စုတ္လိုက္ရင္း တေယာက္ ကိုယ္ခႏၵာကို တေယာက္ ကိုင္ပြတ္မိၾကရင္း ကာမပြဲကေလးကို စတင္
ဖို႔ အိပ္ခန္းထဲကို ျမန္ဆန္တဲ့ ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ ဝင္သြားမိလိုက္ၾကတယ္ ။
ဇင္မင္းဝင္းက အားကစား လိုက္စားတာမို႔ အၿမဲ ေလ့က်င့္ထားတဲ့ အတြက္ ႂကြက္သားေတြက အေျမာင္းလိုက္ ထေနတာ ၾကည့္လို႔ ေကာင္းေနတယ္ ။ သူက ကာမပြဲၾကမ္းေတြ ကို မိန္းမေတြ ေက်နပ္
ေအာင္ ေပးတတ္သူမို႔ မိန္းမေတြက စြဲေနရတဲ့ လူတေယာက္ လို႔ နံမည္ႀကီးတယ္ ။ အိမ့္ကိုယ္တိုင္လည္း သူနဲ႔ ခဏခဏ အိပ္ဖူးခဲ့လို႔ သူ ဘယ္လို ေကာင္းတယ္ ဆိုတာ သိထားတယ္လ ။ ဒါ
ေၾကာင့္လည္း သူ နဲ႔ ျပန္ေတြ႕ေတာ့ သူ႔ကို ခ်ိန္းလိုက္မိတာ ။ သူက ဘာဂ်ာ တအားေကာင္းတယ္ ။ လိုးေဆာင့္အားလည္း ေကာင္းတယ္ ။ မိန္းကေလး ၿပီးေအာင္ အရင္ လုပ္ေပးတတ္တယ္ ။
အိမ့္လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို သူ႔လက္ထဲ ဝကြက္ အပ္လိုက္မိတယ္ ။ သူက အိမ့္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးမယ္ ဆိုတာ ယုံၾကည္ၿပီးသားေလ ။ ကုတင္ႀကီးေပၚမွာ ပက္လက္ အိပ္ၿပီး ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ကို ကားေပးလိုက္ေတာ့ သူက အိမ့္ ေစာက္ဖုတ္ကို အရင္ဆုံး နမ္းရႈံ႕လိုက္တယ္ ။ သူ႔ႏွာေခါင္းခြၽန္ခြၽန္က အိမ့္ရဲ႕ ေစာက္စိကို ကလိေနတယ္ ။ ထိုးေနတယ္။
“ ဟင့္....ယားတယ္ကြာ....”
သူ႔ႏွာေခါင္းက အိမ့္ရဲ႕ အကြဲေၾကာင္းထဲကို လိုင္းဆြဲသလို ပြတ္တိုက္ေနတယ္ ။ သူ႔ႏွာေခါင္းက ထြက္သက္ ေလက အိမ့္အကြဲေၾကာင္းကို ထိေတြ႕ေနသလို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြက အဂၤါစပ္ ႏႈတ္ခမ္းသား
ထူထူေတြကို ထိေတြ႕ေနတယ္ ။
“ အိုး..ဟင့္ဟင့္.......ကိုဇင္..အိမ့္ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး......”
သူက မရပ္တဲ့ အျပင္ လ်ာႀကီးနဲ႔ အကြဲေၾကာင္းကို စုန္ခ်ီ ဆန္ခ်ီ ယက္ေနၿပီ ။
“ အား......အား......အားးးး..........အား........ “
ဇင္မင္းဝင္း က သဲပုံ႔အိမ္ ေပါက္ဝကို လိုက္ပို႔သြားတယ္ ။
အိမ္ထဲကို ဝင္လာတဲ့ အိမ့္ ကြတတနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္လာတာကို သဲပုံ႔က ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ၿပီး “ အိမ့္စုတ္ ....ၾကည့္စမ္း....ေရေရလည္လည္ ကဲလာတယ္....ေျပာျပ..ေျပာျပ..အေသးစိတ္
ၾကားခ်င္တယ္......” လို႔ ေျပးလာဖက္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္ ..။ အိမ့္က သဲပုံ႔ကို သူ႔ဘဲေတြနဲ႔ လိင္ဆက္ဆံတာေတြ အားလုံးကို ေျပာျပေလ့ရွိတယ္ေလ ။ သဲပုံ႔က အေသးစိတ္ ၾကားခ်င္တယ္ ။ ခေရေစ့
တြင္းက် ေပါ့ ။ ဘယ္လို မႈတ္တယ္....ဘယ္လို စုတ္တယ္....။
သဲပုံ႔ေျပာလိုက္တာနဲ႔ အိမ့္ဇာေသာ္ ကြတတ လမ္းေလွ်ာက္ ဝင္လာတာကို ဧည့္ခန္းမွာ ဖုန္းတလုံးနဲ႔ ၿငိမ္ေနတဲ့ သဲပုံ႔ရဲ႕ ေမာင္ မ်ိဳးႀကီးက ၾကားလိုက္တယ္ ။ မသိသလိုနဲ႔ သူတို႔ကို နားစြင့္ေနသလို
အိမ့္ရဲ႕ အရိပ္အေျခကိုလည္း မသိမသာ ခိုးၾကည့္ေနတယ္ ။ မ်ိဳးႀကီးက အိမ့္ဇာေသာ္ကို ေခ်ာင္းေနတာ ၾကာၿပီေလ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ ကိုယ္လုံး ေတာင့္ေတာင့္လွလွေတြကို တပ္မက္ေနတာၾကာၿပီ ။
အခုလည္း အိမ့္ဇာေသာ္က သူ႔အမ သဲပုံ႔ကို ဘဲနဲ႔ ျဖဳတ္လာတဲ့ အေၾကာင္းေတြကို ေျပာျပေတာ့မယ္ ။ မ်ိဳးႀကီးလည္း နားစြင့္ေနတယ္ ။
ဒါေပမယ့္ အိမ့္နဲ႔သဲပုံ႔တို႔က သူ႔နားမွာ မေျပာဘဲ သဲပုံ႔နဲ႔ အိမ့္တို႔ရဲ႕ အိပ္ခန္းထဲကို ဝင္သြားၾကလို႔ မ်ိဳးႀကီး စိတ္ပ်က္သြားတယ္ ။
အိပ္ခန္းထဲက ကုတင္ေပၚမွာ လွဲအိပ္လိုက္ၾကရင္း သဲပုံ႔က အိမ့္ဇာေသာ္ ေျပာျပတဲ့ ဇင္မင္းဝင္းနဲ႔ ႏွစ္ပါးသြား ကာမဇာတ္ၾကမ္းေတြကို နားေထာင္ရင္း သိခ်င္တာေတြကို အေသးစိတ္ ထပ္ေမးရင္း ကာမ
စိတ္ေတြ ျပင္းထန္ ထႂကြလာတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္လည္း သူေျပာျပတဲ့ ပူျပင္းတဲ့ ဇာာတ္လမ္းေတြကို နားေထာင္ရင္း သဲပုံ႔ရဲ႕ လက္တဖက္က မသိမသာနဲ႔ ေပါင္ၾကားကို ေရာက္သြားတာကို သတိ
ထားမိလိုက္တယ္ ။ သူငယ္ခ်င္း သဲပုံ႔ တေယာက္ ဘဲမရွိဘဲ တကိုယ္တည္း စီးပြားရွာေနေပမယ့္ သူအၿမဲ ေျပာျပတာေတြကို နားေထာင္ေတာ့ သဘာဝကာမစိတ္ေတြ ထႂကြရတယ္ ဆိုတာ သိေနတာ
ၾကာၿပီေလ ။ သဲပုံ႔ကို ဘဲ ရေစခ်င္ေနတယ္ ။ သူနဲ႔ ခင္မင္တဲ့ ဘဲေတြထဲက သဲပုံ႔နဲ႔ လိုက္ဖက္မယ့္ ဘဲ တေကာင္နဲ႔ သဲပုံ႔ကို မိတ္ဆက္ေပးခ်င္ေနတယ္ ။
“ ယူတို႔ ဘယ္ႏွစ္ခါေတာင္ လုပ္ၾကတာလဲဟင္...”
“ ႏွစ္ခါ ...”
“ အို..ႏွစ္ခါ လုပ္တာနဲ႔ ယူ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ကြတတ ျဖစ္သြားရသလား..မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး..အိမ့္ရယ္...မညာနဲ႔..မွန္မွန္ေျပာ....”
“ မညာပါဘူး သဲပုံ႔ရယ္....ယူ႔ကို ညာစရာလား......တကယ္ပါ...ကြတတ ျဖစ္တာက သူက အိမ့္ေနာက္ေပါက္ကိုပါ လုပ္လို႔..”
“ ဟင္..ေနာက္ေပါက္....ဖင္ကို လုပ္တာလား..အို...”
“ ဟုတ္တယ္..သူ အိမ့္ကို ဖင္လိုးတာ...”
“ ဟယ္....”
“ အိမ့္ အရင္ထဲက လုပ္ဖူးခဲ့တယ္ေလ..”
“ ဟင္..ဟုတ္လား..ဘယ္...ဘယ္သူ.....ဘယ္သူနဲ႔လဲ...”
“ ကိုႀကီးစိုးနဲ႔....”
“ ဟယ္.....”
ကိုႀကီးစိုး ဆိုတာက အိမ့္ နဲ႔ တခါက ျဖစ္ခဲ့တဲ့ သေဘ္ာသားဘဲႀကီး ။
သဲပုံ႔က ဖင္ခ်တဲ့အေၾကာင္းေတြကို ထပ္ေမးလို႔ အိမ့္လည္း ေျပာျပရျပန္တယ္ ။ သဲပုံ႔လည္း အိမ့္ ေျပာျပတာေတြကို နားအရသာခံရင္း လက္ကလည္း ေပါင္ၾကားထဲ ထည့္ၿပီး အဖုတ္ကို ဖိပြတ္ေနတာ ေနာက္ဆုံး ဝတ္ထားတဲ့ စကပ္ အေနာက္ဖက္မွာ အရည္ေတြ အကြက္ႀကီး စိုကြက္သြားရတဲ့ အထိဘဲ ။
မီးပိတ္ၿပီး အိပ္ၾကတဲ့ အခ်ိန္ တဖက္ ကုတင္က သဲပုံ႔တေယာက္ တအင္းအင္းနဲ႔ ဖီလင္ေတြ တက္ၿပီး သူ႔ဖါသာ ပြတ္ အာသာေျဖေနတာ အိမ့္ၾကားေနရတယ္ ။
မနက္က်ေတာ့ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ေစာေစာ မထႏိုင္ၾကဘူး ။
တံခါးကို တေဒါက္ေဒါက္ ေခါက္ၿပီး လာႏႈိးတာက မ်ိဳးႀကီး ။
“ အလုပ္မသြားၾကဘူးလား.....ရွစ္နာရီ ေက်ာ္ေနၿပီ . . .”
အိမ့္က အရင္ဆုံး ထလိုက္တယ္ ။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေျပးဝင္လိုက္တယ္ ။ မေန႔ညက ဇင္မင္းဝင္းနဲ႔ ၾကမ္းလာၿပီး ေရမခ်ိဳးရေသးလို႔ ေရခ်ိဳးခ်င္ေနတယ္ ။
ပန္းဆိုင္ကို ေရာက္ေတာ့ ဒီေန႔ ပို႔ရမယ့္ ပန္းျခင္း ပန္းစည္းေတြက ေတာ္ေတာ္ မ်ားတယ္ ။ ပန္းေတြ လိုက္ပို႔ေနတဲ့ အခ်ိန္ ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္ ဖုန္း ေတြ ခဏခဏ ဆက္ၿပီး ေတြ႕ခ်င္တဲ့ အေၾကာင္း ေျပာလို႔
“ ေဂ်ာ္ဂ်ီရယ္..အလုပ္လုပ္ေနတာ..သဲပုံ႔ မႀကိဳက္ဘဲ ေနလိမ့္မယ္..အလုပ္ကို အလုပ္နဲ႔ တူေအာင္ လုပ္ရမယ္ကြာ..ဖုန္း သိပ္ မေခၚနဲ႔ ” လို႔ အိမ့္က သူ႔ကို ေျပာလိုက္တယ္ ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီက အိမ့္နဲ႔ ဒီညေန ေတြ႕ခ်င္ေနတယ္ ။ အစားထြက္ စား႐ုံ မဟုတ္ဖူး..သူက လိုးခ်င္ေနတာ ..။
ညေန ငါးနာရီခြဲၿပီ ။
သည္ေန႔အတြက္ ေနာက္ဆုံး ပို႔ရမွာ တခုဘဲ က်န္ေတာ့တယ္ ။ အနီရဲရဲ ႏွင္းဆီပန္းျခင္းေလး တျခင္း ။
ပို႔ရမွာက တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းသစ္ တဲ့ ။
သဲပုံ႔က “ ဒါၿပီးရင္ ၿပီးၿပီ....ဆိုင္ကို မျပန္ေသးဘူး ....ဘယ္သြားၾကမလဲ အိမ့္....” လို႔ ေမးတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္
လည္း ေဂ်ာ္ဂ်ီက သည္ညေန ေတြ႕ၾကရေအာင္ ခ်ိန္းထားတာကို သတိရလိုက္ၿပီး...“ အိမ္ဘဲ ျပန္တာေပါ့ သဲပုံ႔...
ေဂ်ာ္ဂ်ီနဲ႔ ခ်ိန္းထားတယ္....” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ သဲပုံ႔က “ ညေတာ့ ျပန္လာမွာ မဟုတ္လား....” လို႔ ၿပဳံးစိစိ
နဲ႔ ေမးတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္က ရယ္ၿပီး...“ ျပန္လာမွာေပါ့...မျပန္လို႔ ဘယ္သြား အိပ္ရမလဲ....” လို႔ ျပန္ေျပာတယ္။
“ အိမ့္...ေရာက္ၿပီ....ပို႔ရမယ့္ အိမ္....အာပါး..တယ္သားနားပါလား....တကယ့္ ေဘာ္စာေတြ...ျဖစ္မယ္....”
သဲပုံ႔ ရပ္လိုက္တဲ့ ၿခံကို အိမ့္ဇာေသာ္ ေတြ႕လိုက္ေတာ့ သဲပုံ႔ ေျပာေနတာ မွန္တယ္ လို႔ စိတ္ထဲက ေထာက္ခံ
မိလိုက္တယ္ ။
အရမ္းကို သားနား လွပတဲ့ ၿခံဝင္းနဲ႔ တိုက္အိမ္ႀကီး ပါ ။ ေျမေနရာကလည္း အက်ယ္ႀကီး ။ စိမ္းေနတဲ့ ျမက္ခင္း
ျပင္ႀကီးရဲ႕ အေနာက္ဖက္က နီညိဳေရာင္ တိုက္ႀကီးက သစ္လြင္ခန႔္ထည္လွတယ္ ။
ၿခံတံခါးဝမွာ အိမ့္ဇာေသာ္ ရပ္ၿပီး လူေခၚလွ်ပ္စစ္ေခါင္းေလာင္း ခလုပ္ေလးကို ႏွိပ္တယ္ ။ ႀကီးမားတဲ့ တံခါးႀကီး
ႏွစ္ခ်ပ္ရဲ႕ ေဘးက အုတ္ေဘာင္ အေပၚမွာ စီစီတီဗီ ကင္မရာေလးကို ေတြ႕ရတယ္ ။ ဟြန္း....တယ္လည္း ႀကီးက်ယ္ပါလား.....အရမ္း ခ်မ္းသာၾကတယ္ေပါ့ေလ....။
ဘယ္သူမွ ေပၚမလာလို႔ အိမ့္ဇာေသာ္ အျဖဴေရာင္ ခလုပ္ေလးကို ထပ္ႏွိပ္လိုက္တယ္ ။ ဒီတခါေတာ့ လူတ
ေယာက္ ေပၚလာတယ္ ။ ၿခံေစာင့္လို ပုံမ်ိဳးဘဲ ။ အျပာေရာင္ ဝတ္စုံနဲ႔ ။
“ ဘာကိစၥရွိလဲ...”
“ က်မတို႔ ေအာ္ဒါမွာထားတဲ့ ပန္းျခင္း လာပို႔တာပါ ..မွာတဲ့လူက.....ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ....”
“ အာ..ဟုတ္ကဲ့...ဟုတ္ပါတယ္....”
ၿခံတံခါး ပြင့္လာတယ္ ။ ပန္းျခင္းကို ကမ္းေပးလိုက္ရင္း “ ဒီမွာ လက္မွတ္ေလး ထိုးေပးပါ ...” ဆိုၿပီး အိမ့္ဇာေသာ္
က ရရွိေၾကာင္း လက္မွတ္ထိုးရတဲ့ စာအုပ္ေလးကို ထိုးေပးလိုက္တယ္ ။ ဒီလူက “ အာ..လက္မွတ္ေတာ့ မထိုးႏိုင္
ဘူး..လက္ခံယူၿပီးၿပီဘဲဗ်ာ..ေတာ္ေရာေပါ့..” လို႔ မဲ့႐ြဲ႕ၿပီး ေျပာလိုက္လို႔ အိမ့္ဇာေသာ္လည္း “ ဒီလိုေတာ့ မျငင္း
နဲ႔ေလ..ရရွိေၾကာင္းေတာ့ အသိအမွတ္ျပဳတာေလး လိုတယ္....” လို႔ ခပ္မာမာ ေျပာလိုက္တယ္ ။ ဒီလူက ၿခံတံခါး
ကို ျပန္ပိတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္က တံခါးကို တြန္းထားတယ္ ။
အေျခအေနက တင္းမာသြားတယ္ ။ ၿခံေစာင့္က “ ဖယ္ဗ်ာ...က်ဳပ္ အိမ္ေနာက္မွာ အလုပ္ေတြ ရွိေနေသးတယ္..”
လို႔ ေျပာၿပီး တံခါးကို အတင္း ပိတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္ ။
သည္ အခ်ိန္မွာ ကားတစီး ၿခံေပါက္ဝကို ထိုးဆိုက္လာတယ္ ။
သည္ကားကို ျမင္ေတာ့ ၿခံေစာင့္လည္း ျပာျပာသလဲ တံခါးကို ဖြင့္ေပးလိုက္တယ္ ။ ကားက ၿခံထဲ မဝင္ေသာဘဲ
ကားေမာင္းသူဖက္ျခမ္းက မွန္ခ်ပ္ က်ပြင့္လာၿပီး ကားေမာင္းသူ လူ႐ြယ္က “ ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ...” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။
အိမ့္ဇာေသာ္က ပန္းျခင္း လာပို႔တာ လက္ခံရရွိတဲ့အေၾကာင္း လက္မွတ္ထိုးခိုင္းတာကို ျငင္းပယ္ၿပီး ၿခံတံခါးကို
အတင္းႀကီး ပိတ္ဖို႔ လုပ္ေနတယ္ လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ ၿခံေစာင့္က ဝူးဝူး ဝါးဝါး နဲ႔ ျငင္းဖို႔ ႀကိဳးစားေတာ့ ကားေမာင္းသူလူ႐ြယ္က “ေဟ့...ခင္ေဇာ္ဝင္း...မင္း ဘာမွ မေျပာနဲ႔...အသာေန..” လို႔ ဖမ္းေငါက္လိုက္တယ္ ။
“ က်ေနာ္က ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ ပါ ..ဒါ က်ေနာ္မွာထားတဲ့ ပန္းျခင္း...ေဆာရီး ညီမေရ....ဒီေကာင္က ႐ိုင္းတယ္..
ဆုံးမေနေပမယ့္ မရဘူး..အလုပ္ျဖဳတ္ပစ္ရမယ္နဲ႔တူတယ္...ကဲ အိမ္ထဲ ဝင္ပါအုံးလား...ေပးေပး..က်ေနာ္ ရေၾကာင္း
လက္မွတ္တိုးေပးလိုက္မယ္....” လို႔ ၿပဳံးၿပဳံးေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္တဲ့ ကိုလူေခ်ာကို အိမ့္ဇာေသာ္နဲ႔ သဲပုံ႔တို႔ ေငးေမာ
သြားၾကရတယ္ ။
“ အိမ္ထဲေတာ့ မဝင္ေတာ့ပါဘူး...ပန္းလာပို႔တာ သက္သက္ပါ...လက္မွတ္ထိုးေပးရင္ ေတာ္ပါၿပီ...”
ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ ဆိုတဲ့ ခပ္မိုက္မိုက္ ဒီဇိုင္းနဲ႔ လူ႐ြယ္က အိမ့္ဇာေသာ္ကို လက္မွတ္ထိုးေပး ေပမယ့္ ဆက္ၿပီး စကားေျပာခ်င္ေနေသးတဲ့ပုံ ရွိတယ္ ။အိမ့္ဇာေသာ္ကို ေနာက္ထပ္ ဘယ္လို ဆက္သြယ္ရမလဲ လို႔ ေမးလာတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္လည္း ပန္းစည္း ပန္းျခင္း မွာခ်င္ရင္ မွာႏိုင္ပါတယ္..က်မတို႔ လာပို႔ေပးပါမယ္....လို႔ ေျပာရင္း ကားေပၚျပန္တက္တယ္ ။ ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ က ၿပဳံးၿပီး ေခါင္းညႇိမ့္ျပရင္း က်န္ခဲ့တယ္ ။
အိမ္ျပန္ ေရမိုးခ်ိဳး အလွျပင္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ သဲပုံ႔တို႔ အိမ္ေရွ႕ကို ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းသိန္းရဲ႕ ကားႀကီး ထိုးဆိုက္လာတယ္ ။ သူ႔မွာ ကားေတြ မ်ိဳုးစုံရွိတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ ကားထဲ ဝင္ထိုင္ၿပီးတာနဲ႔ ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းသိန္းက ကားကို တရွိန္ထိုး ေမာင္းထြက္လိုက္ရင္း “ အရမ္းလွတာဘဲ အိမ့္ရယ္...” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။
“ ေဂ်ာ္ဂ်ီလည္း တယ္မိုက္ပါလား....ဒါေတြ ဝတ္တာ တခါမွ မေတြ႕ဖူးေသးဘူး ...”
“ ဟုတ္တယ္...ဒီအဝတ္အစားေတြက ယူအက္စ္က ကိုယ့္အန္တီ လာလို႔ ေပးတာေတြေလ....နံမည္ႀကီး ဒီဇိုင္းနာ
အဝတ္ေတြေပါ့....”
ေဂ်ာ္ဂ်ီရဲ႕ ကားထဲမွာ အေနာက္တိုင္း ဟဲဗီးမယ္တယ္ သီခ်င္းေတြ အက်ယ္ႀကီး ဖြင့္ထားတာမို႔ ဆူညံလြန္းေနတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ကို ေနာက္ဆုံး ဖြင့္လိုက္တာ မၾကာေသးတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ႀကီးကို ေခၚသြားတာ ။
ရန္ကုန္ျမစ္ဆိပ္ တေနရာက စားေသာက္ဆိုင္ႀကီး က ေဈးႀကီးလြန္းလို႔ ေတာ္႐ုံလူေတြ မသြားႏိုင္ဘူး ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီ႕ကို
ဆိုင္မန္ေနဂ်ာ ကိုယ္တိုင္က ဆင္းလာႀကိဳတယ္ ။ မွန္က်ယ္ ျပဴတင္းေပါက္ႀကီးရဲ႕ ေဘးက စားပြဲမွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္လိုက္ၾကတဲ့ အခ်ိန္ ဆိပ္ခံေဘာတံတားမွာ ကပ္ထားတဲ့ ပင္လယ္ကူး သေဘ္ာႀကီးေတြကို လွမ္းေတြ႕ေနရတယ္ ။ ေတာက္ပတဲ့ အနက္ေရာင္ အေနာက္တိုင္းဝတ္စုံနဲ႔ အနီေရာင္ ဘိုးတိုင္လည္စည္း နဲ႔ စားပြဲထိုးေလးက “ ဘာသုံးေဆာင္ပါမလဲခင္ဗ်ာ....” လို႔ ႐ိုေသတဲ့ ပုံစံေလးနဲ႔ လာေမးတယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီက အိမ့္ ဘာစားခ်င္လဲ..ႀကိဳက္တာ မွာ လို႔ ေမးတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္က “ ေဂ်ာ္ဂ်ီဘဲ မွာပါ..အိမ့္က ဝိတ္တက္လြန္းလို႔ သိပ္ေတာင္ မစားခ်င္ပါဘူး...” လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္ ။
တကယ္ေတာ့ ေဂ်ာ္၈်ီဝင္းသိန္းကလည္း အစား စားခ်င္တာထက္ အိမ့္နဲ႔ ကဲခ်င္တာက ပိုေနတာပါ ။ အေပ်ာ္သေဘာနဲ႔ ဆိုင္လာထိုင္တာ ။ သူတို႔ ဝိုင္ အေကာင္းစား တပုလင္းနဲ႔ အသားကင္ မ်ိဳးစုံ ကို မွာလိုက္ၾကတယ္ ။
“ အိမ့္....ဘာလို႔ သူငယ္ခ်င္း ပန္းဆိုင္မွာ သြားကူလုပ္ေနတာလဲ..အိမ့္ ပန္းဆိုင္ ဖြင့္ခ်င္ရင္ ကိုယ္ ဖြင့္ေပးႏိုင္တာဘဲ အိမ့္ရယ္...ကိုယ္ပိုင္ ဆိုင္ ဖြင့္တာက ပို မေကာင္းဘူးလား....”
“ အိမ့္က ဦးတည္ခ်က္မဲ့ ေလွ်ာက္လုပ္ေနဆဲဘဲ..ေဂ်ာ္ဂ်ီ..အိမ့္ ဘာမွ မဆုံးျဖတ္ရေသးပါဘူး .....”
အသားကင္ ေတြ ေရာက္လာတယ္ ။ ေမႊးပ်ံ႕တဲ့ အကင္ အနံ႔ေတြ ရေနတယ္ ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းသိန္း အိမ့္လက္ကေလးကို ဆုပ္ကိုင္ထားတယ္ ။ “ အိမ့္သေဘာဘဲ...ကိုယ္ကေတာ့ အိမ့္အတြက္ဆို ဘာဘဲ လုပ္ေပးရ လုပ္ေပးရဘဲ...သိတယ္ မဟုတ္လား......ဒါနဲ႔ ဟိုေကာင္ေရ အိမ့္ကို လာေႏွာက္ယွက္ေသးလား....”
“ ဘယ္သူ႔ကို ေျပာတာလဲ ေဂ်ာ္၈်ီ ....”
“ ဗစ္တာညိဳဝင္း....”
“ အို....သူ႔ကို စကားထဲ ထည့္ ေျပာမေနပါနဲ႔..သူ႔ကို အိမ့္ေခါင္းထဲမွာ မထားဘူး...မုန္းလြန္းလို႔....”
ေဂ်ာ္ဂ်ီ ေပ်ာ္သြားတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ လက္ကေလးကို ဖြဖြေလး ညႇစ္လိုက္တယ္ ။
“ အိမ့္ေခါင္းထဲမွာ ဘယ္သူဘဲ ရွိလဲဟင္...” လို႔ တိုးတိုးေလး ေမးလိုက္တယ္ ။
အိမ့္ဇာေသာ္က ၿပဳံးၿပီး စိုက္ၾကည့္ရင္း..” ေဂ်ာ္ဂ်ီ...” လို႔ ေလသံေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ေဂ်ာ္ဂ်ီ ဟတ္ထိသြားတယ္ ။
စားေသာက္ဆိုင္ထဲမွာ ျဖစ္ေနလို႔ ။ လူေတြအေရွ႕မွာမို႔ ။ မဟုတ္ရင္ တအားလွေနတဲ့ အိမ့္ဇာေသာ္ကို ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္ ဆြဲနမ္းပစ္လိုက္ခ်င္တာ ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္နဲ႔ အိမ့္ဇာေသာ္တို႔ရဲ႕ ၾကည္ႏူးဖြယ္ ညစာ စားပြဲေလးက အရမ္းကို သာယာလွပေနတယ္ ။
သူတို႔ ေရာက္ေနတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္က သီးသန႔္အခန္း မရွိဘူး ။ စားေသာက္ဆိုင္ရဲ႕ ခန္းမက်ယ္ႀကီးထဲမွာ စားပြဲဝိုင္းေတြနဲ႔ ထိုင္စားေနၾကတဲ့ လူေတြထဲမွာ အိမ့္ဇာေသာ္ကို တအား လိုက္ဖန္ေနတဲ့ဗစ္တာညိဳဝင္းရဲ႕ အနီးကပ္ ေဘာ္ဒါ တေယာက္ ရွိေနတယ္ ။
ဒီ ေသာ္က ဆိုတဲ့ ေကာင္က အိမ့္ဇာေသာ္နဲ႔ ေဂ်ာ္ဂ်ီတို႔ အတြဲကို သူ႔စားပြဲ႕ေန တိတ္တိတ္ေလး ဖုန္းနဲ႔ ဓါတ္ပုံေတြ ႐ိုက္လိုက္ၿပီး
သူ႔ေဘာ္ဒါဗစ္တာညိဳဝင္းဆီကို ပို႔ေပးလိုက္တယ္ ။ဗစ္တာညိဳဝင္းလည္း ၿပိဳင္ဖက္ ေဂ်ာ္ဂ်ီနဲ႔ အိမ့္ဇာေသာ္တို႔ ၾကည္ႏူးေနၾကတာေတြကို ျမင္ရေတာ့ တအား ခံျပင္းေနတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ကို တေန႔မွာ မရရေအာင္ လုပ္မယ္ လို႔ ႀကဳံးဝါးေနတယ္ ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီနဲ႔ အိမ့္ဇာေသာ္တို႔ကေတာ့ စားေသာက္ၿပီးၾကလို႔ ဆိုင္ထဲကေန အျပင္ကို ထြက္လိုက္ၾကၿပီး ျမစ္ကမ္းေဘးက ပန္းၿခံေလးထဲ လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကတယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ အိမ့္ဇာေသာ္ကိုသူပိုင္တိုက္ခန္း အသစ္ေတြ အမ်ားႀကီး ထဲက သည္ေနရာနဲ႔ အနီးဆုံး တိုက္ခန္းတခန္းကို ေခၚသြားခ်င္လွၿပီ ။ အရမ္းကို လွေနတဲ့ အိမ့္ဇာေသာ္ကို အျပတ္ ဖိုက္ခ်င္ေနၿပီ ။ ဒါေပမယ့္ အိမ့္ဇာေသာ္ကို ဖိုက္ခ်င္႐ုံသက္သက္ လုပ္ေနတယ္လို႔ မေပၚလြင္ေစခ်င္လို႔ အရမ္းခ်စ္ေနတဲ့ ပုံစံမ်ိဳး ျပေနတာ ။
“ နဲနဲ ခ်မ္းသလိုဘဲေနာ္..ေဂ်ာ္ဂ်ီ.....”
“ ဟုတ္တယ္...အိမ့္...ကိုယ္တို႔ ျပန္ၾကမယ္ေလ....”
“ ဘယ္ကို သြားအုံးမလဲ...ေဂ်ာ္ဂ်ီ.....”
“ အိမ့္နဲ႔ တေနရာရာကို သြားၿပီး စကားေျပာၾကမယ္ေလ......”
အိမ့္ဇာေသာ္က ၿပဳံးစိစိနဲ႔ “ စကားေျပာ႐ုံဘဲလား.....” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီက “ ဟုတ္တယ္....အိမ့္...အိမ့္ကို ကိုယ္ သိပ္ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပခ်င္လို႔......” လို႔ ေျပာရင္း အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ ခါးေလးကို ဖက္လိုက္တယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္က ေဂ်ာ္ဂ်ီ႕ခါးကို ျပန္ဖက္လိုက္ၿပီး ကားဆီကို သူတို႔ ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတယ္ ။
ရန္ကုန္ျမစ္ကမ္းနဲ႔ နီးတဲ့ဝါးတန္းလမ္းတေနရာက ေဂ်ာ္ဂ်ီတို႔ မိသားစု ေဆာက္ထားတဲ့ တိုက္သစ္ႀကီး ဆီကို ေဂ်ာ္ဂ်ီက အိမ့္ဇာေသာ္ကို ေခၚခဲ့တယ္ ။ ရွစ္ထပ္တိုက္သစ္ႀကီးရဲ႕ တခ်ိဳ႕ အခန္းေတြကို ေဆာက္ခါစထဲက ႀကိဳေရာင္းထားခဲ့ေပမယ့္ အေပၚဆုံးထပ္က အခန္းေတြကိုေတာ့ ေဂ်ာ္ဂ်ီတို႔ မိသားစုက သူတို႔ အတြက္ ခ်န္ထားလို႔ ရွိေနေသးတယ္ ။ ဒီတိုက္ခန္းေတြထဲက က်က်နန ျပင္ဆင္ အေခ်ာသပ္ၿပီးသား အခန္းကို ေခၚလာတာ ။
“ အရမ္းလွတာဘဲေနာ္ ....”
အိမ့္ဇာေသာ္က ေတာက္ပခန္းနားတဲ့ အဆင္အျပင္ေတြကို ေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္တယ္ ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီက “ အရာရာဟာ အိမ့္ေလာက္ အိမ့္လို မလွပါဘူး..အိမ့္က အလွဆုံး......” လို႔ ေျပာရင္း အိမ့္ဇာေသာ္ကို ဖက္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးေတြကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔ ဖိကပ္ စုတ္ယူလိုက္တယ္ ။
အိမ့္ကလည္း ေဂ်ာ္ဂ်ီ ဒီကို ေခၚလာထဲက ေမွ်ာ္လင့္ထားၿပီးသားပါ ။ အိမ့္အတြက္ ေယာက်္ားတေယာက္နဲ႔ ကာမစပ္ယွက္တာက ဆန္းမွ မဆန္းေတာ့ဘဲ ။ အိမ့္က တုံ႔ျပန္ နမ္းစုတ္လိုက္လို႔ အနမ္းအစုတ္ေတြက ေတာ္ေတာ္ ၾကာသြားတယ္ ။ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ တိုက္ခန္းထဲမွာ မို႔ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုတ္ေနတဲ့အခ်ိန္ တခ်က္တခ်က္ ႁပြတ္ျပတ္ ဆိုတဲ့ အသံေလးေတြ ထြက္ေနသလို အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ လက္ေကာက္ေတြဆီက တခြၽင္ခြၽင္ အသံေလးေတြကို ၾကားရတယ္ ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီရဲ႕ ေဘာင္းဘီထဲက ေရွ႕ကို ေငါထြက္ေနတဲ့ မာမာအတန္ႀကီးက အိမ့္ရဲ႕ ေပါင္တန္တဖက္ကို လာေထာက္ကပ္ေနတာကို အိမ့္ သတိထားမိတယ္ ။ အိမ့္လည္း ဒီအခ်ိန္မွာ အထိအေတြ႕ေတြေၾကာင့္ စိတ္ေတြ ႐ြေနၿပီ ။ အိမ့္ရဲ႕ ေပါင္ၾကားက မိန္းမကိုယ္မွာလည္း အရည္ေတြနဲ႔ ဗလပြ ျဖစ္ေနၿပီ ။ တအား ယားလြန္း ႂကြထလြန္းေနၿပီ ။
“ ခ်စ္တယ္ အိမ့္ရယ္..ကိုယ္ အရမ္း ခ်စ္တယ္.....” လို႔ ေဂ်ာ္ဂ်ီက ေျပာရင္း အိမ့္လည္တိုင္ကို နမ္းစုတ္ရင္း သူ႔လက္ေတြနဲ႔ အိမ့္ တင္ပါးအိအိေတြကို ဆုပ္နယ္လိုက္တယ္ ။
အိမ့္လည္း စိတ္ေတြက တအား လာေနၿပီ ။ သူက တင္ပါးေတြကို တအား နယ္ဖတ္ကိုင္တြယ္ေနရာက အိမ့္ကို အိပ္ခန္းထဲက ကုတင္ႀကီးဆီကို ဆြဲေခၚသြားလိုက္တယ္ ။
ကုတင္ႀကီးေပၚမွာ အိမ့္ကို ကန႔္လန႔္ျဖတ္ လွဲအိပ္ခိုင္းၿပီး အိမ့္ရဲ႕ စကပ္ကို အေပၚကို လွန္တင္လိုက္တယ္ ။
ဒီအခ်ိန္မွာ အခန္းတံခါးရဲ႕ လွ်ပ္စစ္ေခါင္းေလာင္းသံက တတီတီ ျမည္လာတယ္ ။ အိမ့္ရဲ႕ ပင္တီကို ဆြဲခြၽတ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ့ ေဂ်ာ္ဂ်ီကို အိမ့္က “ ေဂ်ာ္ဂ်ီ...တေယာက္ေယာက္ လာေနတယ္.....” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီက “ ဂ႐ုမစိုက္နဲ႔ အိမ့္...အလႉခံေတြ ျဖစ္လိမ့္မယ္...” လို႔ ေျပာၿပီး အိမ့္ရဲ႕ ပင္တီေလးကို ဆြဲခြၽတ္ခ်လိုက္
တယ္ ။ အိမ့္ေပါင္တန္ေဖြးေဖြး ႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ေပါင္ၾကားဂြဆုံက မို႔ေဖါင္းေဖါင္း မိန္းမအဂၤါႀကီး ဘြားကနဲ ေပၚလာတာကို ေဂ်ာ္ဂ်ီက မ်က္လုံးအျပဴးသားနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ၿပီး အိမ့္ေပါင္ၾကားကို မ်က္ႏွာထိုးအပ္ဖို႔ ျပင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ဘဲလ္သံ တတီတီက ဆက္တိုက္ မရပ္တမ္း မနားတမ္း ျမည္ေနလို႔ အိမ့္က “ ေဂ်ာ္ဂ်ီ..သြားၾကည့္ကြာ...ဘယ္သူမ်ားလဲ...” လို႔ ထပ္ေျပာလိုက္မိတယ္ ။ ဒီဘဲလ္သံေၾကာင့္ထႂကြေနတဲ့ အိမ့္ရဲ႕ ကာမစိတ္ေတြ ထိုဆင္းက်သြားရတယ္ေလ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီက ဆဲေရးတိုင္းထြာလိုက္ၿပီး အဝင္၀ တံခါးဆီကို ေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္ ။
သည္ အခ်ိန္မွာ အျပင္ကေန “ ေဟ့..ေဂ်ာ္ဂ်ီ ....နင္ ရွိေနတာ ငါသိတယ္..နင့္ကားကို ေအာက္မွာ ငါ ေတြ႕တယ္ နင္ ဘယ္ေကာင္မကို ေခၚလာလုပ္ေနလဲ..ဖြင့္..ဖြင့္စမ္း.....” လို႔ အသံၿပဲၿပဲနဲ႔ ေအာ္လိုက္တဲ့ မိန္းမတေယာက္ရဲ႕အသံကို ၾကားလိုက္ရတယ္ ။
အိမ့္လည္း ကုတင္ေပၚကေန လူးလဲ ထလိုက္တယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီလည္း ေတာ္ေတာ္ တုန္လႈပ္ေနတယ္ ။ အျပင္က မိန္းမက တံခါးကို တဒုန္းဒုန္းနဲ႔ ထုေနတယ္ ။
“ ဖြင့္စမ္း...ႏွာဘူးေကာင္...လူယုတ္မာ....ငါ့ကို ညာလိုးတဲ့ေကာင္..နင့္ကို တိုင္မယ္...အမ်ိဳးသမီးေရးရာကို တိုင္
မယ္.....”
“ ဒုန္း...ဒုန္း..ဒုန္း......”
ေဂ်ာ္ဂ်ီ တံခါးကို ဖြင့္လိုက္တယ္ ။ တကယ္ သြားတိုင္မွာ စိုးလို႔ ။
တံခါးဝမွာ သူ အရင္က ေခၚေခၚဖိုက္ထားတဲ့ နႏၵာပုလဲဆင့္ ဆိုတဲ့ ေစာ္ ေဒါသတႀကီးနဲ႔ ေအာ္ဟစ္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။
“ နႏၵာ.....တိုးတိုးလုပ္ပါ..ေဘးလူေတြ ၾကားရင္ မေကာင္းပါဘူး...”
“ ေအာ္..ေဂ်ာ္ဂ်ီ ဘာခုမွ ေၾကာက္တတ္ေနတာလဲ....ငါ့ကို လက္ထပ္ပါမယ္ ဘာညာ ဘာညာနဲ႔ ဒိုင္ေၾကာင္ေတြ ထည့္ၿပီး စိတ္ႀကိဳက္ ေခၚလိုးခဲ့တာ....အခုေတာ့ အသစ္ေတြ႕သြားလို႔ ငါ့ကို ေခါက္
လိုက္တာေပါ့....ေတာ္ေတာ္လည္း မ်က္ႏွာေျပာင္တဲ့ေကာင္.....”
သည္ေစာ္ကို ေဂ်ာ္ဂ်ီ ေျဖရွင္း ေခ်ာ့ေမာ့ေနတဲ့ အခ်ိန္ အိမ့္ဇာေသာ္ ခြာျမင့္ဖိနပ္သံ တေဒါက္ေဒါက္နဲ႔ ေကာ့ေကာ့ေလး ထြက္လို႔ သြားလိုက္ပါတယ္ ။
ဇာတ္လမ္းမ်ားတဲ့ ျပသနာရႈပ္တဲ့ ေဂ်ာ္ဂ်ီ႕ကို ထားခဲ့လိုက္ၿပီ ။
“ ေဟး...အိမ့္..အိမ့္ ေနပါအုံး.........”
ေဂ်ာ္ဂ်ီက လိုက္ေခၚဖို႔ ႀကိဳးစားေသးတယ္ ။
အိမ့္ ေဂ်ာ္ဂ်ီ႕တိုက္ေအာက္ကို ေရာက္ေတာ့ ကား အနီရဲရဲ တစီး အိမ့္ေရွ႕ကို ထိုးဆိုက္လာတယ္ ။ ကားေမာင္းသူဖက္က မွန္ခ်ပ္ ေအာက္ကို က်ပြင့္လာတယ္ ။
“ ဟင္.....ကိုႀကီးစိုး.......”
တခ်ိန္က အိမ့္နဲ႔ ညိခဲ့တဲ့ အတူတူ လစ္ဗင္းတူဂဲသား ေနခဲ့တဲ့ သေဘ္ာသားႀကီး ...။
“ အိမ့္..ေနေကာင္းလား..ကိုႀကီး ဘယ္ကို လိုက္ပို႔ေပးရမလဲ.....”
“ ကိုႀကီးစိုး..ဘယ္လို အိမ့္ရွိတဲ့ေနရာကို ေရာက္လာတာလဲ..အိမ့္ အေနာက္က ေနာက္ေယာင္ခံမ်ား လိုက္ေနလား......”
“ တိုက္ဆိုင္မႈ သက္သက္ပါ အိမ့္ရယ္.....ကိုယ္ သက္သက္ လိုက္ေခ်ာင္းတာ မဟုတ္ရပါဘူး......လာ...ကားေပၚ တက္....တက္.......”
အိမ့္လည္း ေဂ်ာ္ဂ်ီ လိုက္လာေနတာေၾကာင့္ ကိုႀကီးစိုးရဲ႕ ကားေပၚကို တက္လိုက္တယ္ ။
အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ကားေလး ေမာင္းထြက္သြားတယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီေရ......ဘိုင္းဘိုင္.......။
“ ကိုႀကီးစိုး....ဘယ္တုံးက ျပန္ေရာက္ေနတာလဲဟင္....”
“ ၂ရက္ဘဲ ရွိေသးတယ္...အိမ့္....”
“ ဒီကားေလးက အမိုက္စားေလးပါလား..ဘယ္တုံးက ဝယ္ထားတာလဲ..အခု သြင္းလာတာလား....”
“ မဟုတ္ဘူး...အိမ့္ ဒီမွာဘဲ ဝယ္ထားတာ..ၾကာၿပီ.......”
“ ဟုတ္လား...ရည္းစား အတြက္လား....”
“ ေအာ္ အိမ့္ရယ္..ဘာရည္းစားမွ မရွိပါဘူး....”
“ အယ္...တကယ္....”
“ ကိုႀကီးမွာ အိမ့္တေယာက္ဘဲ ရွိခဲ့ပါတယ္”
“ အမ္မာ...ယုံရမွာလား....”
“ တကယ္ပါ....ကဲ အိမ့္..တေနရာရာ ဝင္ထိုင္ၿပီး တခုခု ေသာက္ၾကမလား...”
“ ေကာင္းသားဘဲ....”
“ အိမ့္ ဘာေသာက္ခ်င္လဲ..ဘယ္ဆိုင္ ႀကိဳက္လဲ...”
“ ကိုႀကီး သေဘာပါ....”
ကိုႀကီးစိုးသည္ အရင္အတိုင္း မေျပာင္းလဲ လို႔ အိမ့္ ထင္သည္ ။ အိမ့္နဲ႔ သူနဲ႔ ကင္းကြာသြားခဲ့တာလည္း တကယ္ေတာ့ အိမ့္က သူ႔ကို ထားခဲ့လိုက္လို႔ပါ ။ အိမ့္လည္း အိမ့္ထက္ အသက္ အမ်ားႀကီး ႀကီးတဲ့ ကိုႀကီးစိုးကို ပတ္ဝန္းက်င္ေၾကာင့္ ဆက္ၿပီး လက္မတြဲေတာ့ဘဲ လမ္းခြဲခဲ့တာ ။
ကိုႀကီးစိုးနဲ႔ ဆိုင္ေကာင္းေလး တဆိုင္မွာ ထိုင္လိုက္ၾကသည္ ။
ကိုႀကီးစိုးက အိမ့္ကို အရမ္း ဂ႐ုစိုက္သည္ ။ အစားေတြေရာ အေသာက္ေတြေရာ အမ်ားႀကီး မွာသည္ ။ ကိုႀကီးစိုးနဲ႔ ေပ်ာ္ခဲ့တာေတြကို အိမ့္ ျပန္ သတိရမိသည္ ။ အိမ့္လည္း မိန္းမရႈပ္တဲ့ ေဂ်ာ္ဂ်ီ႕ကို အၿပီးအပိုင္ ျဖတ္လိုက္ေတာ့မယ္ လို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္ ။
အိမ့္နဲ႔ ကိုႀကီးစိုး စကားေကာင္းေနၾကတုံး အိမ့္တို႔ စားပြဲအနားက ျဖတ္သြားတဲ့ လူတေယာက္ ကို အမွတ္တမဲ့ ၾကည့္လိုက္မိသည္ ။ သည္လူက အိမ့္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ စူးစိုက္ၾကည့္လို႔ အိမ့္ကလည္း ျပန္ၾကည့္လိုက္တာ ။
ဟင္.....ဒက္ဒီ ....။
ဟင္....သမီး......အိမ့္.....။
အိမ့္ရဲ႕ ဒက္ဒီ ဦးဘေဖေသာ္ ...။
“ သမီး.....ေနေကာင္းတယ္ေနာ္.....”
“ ေကာင္းတယ္...ဒက္ဒီ...ဒက္ဒီေကာ ေနေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား...”
ဦးဘေဖေသာ္သည္ သမီးကို ျပန္ေတြ႕ရလို႔အရမ္း ဝမ္းသာတဲ့ပုံ ။ သို႔ေပမယ့္ ေနေကာင္းတယ္ေနာ္လို႔ ေမးတာ
ကလြဲလို႔ ဘာေမးခြန္းမွ ထပ္ မေမး ။ အိမ့္ေဘးမွာ ရွိေနတဲ့ ကိုႀကီးစိုးနဲ႔ ဦးဘေဖေသာ္က တခ်ိန္တုံးက သမီး
ကို ျဖတ္ဖို႔ ေျပာရင္း အေျခအတင္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ဘူးသည္ ။ ကိုႀကီးစိုး ကေတာ့ ဦးဘေဖေသာ္ကို ႏုတ္ဆက္သည္ ။
အိမ့္က “ ဒက္ဒီ...အိမ့္တို႔နဲ႔ တခုခု စားပါလား...” လို႔ ေခၚသည္ ။ ဦးဘေဖေသာ္ က သူ သူငယ္ခ်င္း တခ်ိဳ႕နဲ႔ လာတာလို႔ ေျပာၿပီး ထြက္သြားသည္ ။ အိမ့္က သူ႔စကားကို တခ်ိန္လုံး နားမေထာင္ခဲ့လို႔ သူ စိတ္ပ်က္သြားၿပီလို႔ ထင္မိသည္ ။
အိမ့္နဲ႔ ကိုႀကီးစိုးတို႔ စားစရာေတြကို တို႔ကနန္း ဆိပ္ကနန္းဘဲ စားၾကတယ္ ။ ေသာက္တာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လုံး
ေသာက္ၾကတယ္ ။ ေသာက္တဲ့ဟာခ်င္းေတာ့ မတူဘူး ။ အိမ့္က ျပင္သစ္ကလာတဲ့ ဝိုင္အနီကို ေသာက္ၿပီး ကိုႀကီးစိုးက ဘီယာကို ေသာက္တယ္ ။ အေဖနဲ႔ ဆုံလိုက္ရၿပီး အိမ့္အေပၚ အျမင္သိပ္ မၾကည္လင္တဲ့ အေဖရဲ႕
ပုံစံေၾကာင့္ စိတ္ကသိကေအာင့္ ျဖစ္တာက ခဏပါ ။ ကိုႀကီးစိုးက အိမ့္က သူ႔ကို ခ်န္ခဲ့တုံးက ဘယ္လို ခံစား
ရတာေတြ ဘယ္လို လြမ္းတာေတြကို ေျပာျပေနတာကို နားေထာင္ရင္း အေဖကို ေမ့သြားေရာ ။
ကိုႀကီးစိုးက အိမ့္ကို သူ႔အိမ္ကို ေခၚသြားတယ္ ။ သူ အသစ္ ဝယ္ထားတဲ့ အေကာင္းစား ကြန္ဒိုတိုက္သစ္ကို ။
အိပ္ခန္းသုံးခန္းပါတဲ့ သည္ ကြန္ဒိုတိုက္သစ္ကို အိမ့္ အရမ္း သေဘာက်မိသြားတယ္ ။ သန႔္ရွင္း သစ္လြင္ၿပီး
ကိုႀကီးစိုးက ဟင္းခ်က္မစားတဲ့လူမို႔ ဘာ အနံ႔အသက္မွ မရွိဘူး ။
ကိုႀကီးစိုးက တိုက္ခန္းသစ္ကို လိုက္ျပၿပီးတာနဲ႔ အိမ့္ကို ဆြဲဖက္ၿပီး အငမ္းမရ နမ္းေတာ့တာဘဲ ။ အိမ့္ကလည္း
သူ႔ကို အလားတူ ျပန္နမ္းပစ္လိုက္တယ္ ။ ဟိုးတုံးက ျဖစ္ခဲ့တာေတြကို ျပန္ေျပာင္း သတိရၿပီး ကိုႀကီးစိုး ခ်စ္ေပး
ခဲ့တာေတြကို ျပန္ ျမင္ေယာင္သတိရေတာ့ သူနဲ႔ အခုလို ျပန္ဆုံျပန္ခ်စ္ၾကရတဲ့ အခ်ိန္ စိတ္ေတြက အရမ္းကိုဘဲ
ႂကြေနၿပီ ။ ကိုႀကီးစိုးက တကယ္ ခ်စ္ေပးတတ္သူႀကီးပါ ။
သူနဲ႔ အိမ့္တို႔ ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကို အျမန္ခြာခြၽတ္ပစ္ၾကရင္း ကိုယ္လုံးတီးကိုယ္ေတြနဲ႔ ကုတင္ေပၚကို တက္လိုက္ၾကတယ္ ။ မေတြ႕တာ ၾကာလို႔လား မသိဘူး..။ သူ႔ဒုတ္ႀကီးက အရင္တုံးကထက္ ပိုတုတ္ ပိုႀကီ
းလာသလိုဘဲမို႔ “ ကိုႀကီးစိုး...ႀကီးေအာင္ တခုခု လုပ္ထားလားဟင္....” လို႔ ေမးလိုက္မိတယ္ ။ ကိုႀကီးစိုးက ၿပဳံးတယ္ ။ “ ဒီအတိုင္းပါဘဲ အိမ့္..ကိုႀကီး ဘာမွ မလုပ္ပါဘူး....” လို႔ ေျဖတယ္ ။ ကိုႀကီးစိုးလည္း တအား ထန္ေနၿပီ ။
အိမ့္ႏို႔ေတြကို စို႔..ေစာက္ဖုတ္ကို ႏႈိက္...သဲသဲမဲမဲေတြ ျဖစ္ေနတယ္ ။ အိမ့္လည္း သူ႔ေခါင္းကို ဆြဲၿပီး အိမ့္ေပါင္ၾကားထဲ ဆြဲကပ္ေပးလိုက္တယ္ ။ သူမႈတ္တာကို ခံခ်င္ေနလို႔ ။ သူမႈတ္တာကို မရတာ ၾကာၿပီေလ ။
ကိုႀကီးစိုး ေရလည္ မႈတ္ေပးတာ အိမ့္လည္း အေသခိုက္တယ္ ။ သူက လ်ာနဲ႔ လိုးေပးေနတယ္ ။ အိမ့္လည္း
သူ႔ဒုတ္ကို ေကာင္းေကာင္း စုတ္ေပးလိုက္တယ္ ။ အိမ့္တို႔ လိုးလိုက္ၾကတာ အပီအျပင္ပါဘဲ ။
ကိုႀကီးစိုးက သူ႔ အ႐ြယ္နဲ႔ မလိုက္ေအာင္ လိုးႏိုင္တယ္ ။ ဘာဂ်ာကိုင္တာကလည္း တကယ့္ စူပါဘဲ ။ အဖုတ္
ကို တင္ မကဘူး....ကပ္ရက္က စအိုေလးကိုပါ အပီကိုင္တာ ။ လ်ာနဲ႔ ကလိကစားေပးတာ အိမ့္ အသဲစြဲသြားရ
တယ္ ။ ဘာဂ်ာကိုင္ေနတဲ့ အခ်ိန္ သူ အိမ့္ ႏို႔သီးေတြကိုပါ လက္နဲ႔ ဆြဲေခ်ေပးေနတယ္ ။ ကိုႀကီးစိုးက သူ႔ကိုယ္သူ ဂ႐ုတအားစိုက္ေတာ့ ဘိုက္က ခ်ပ္ေနတယ္ ။ ပိန္ပါးပါး ဘိုက္ခ်ပ္ခ်ပ္ ဘဲေတြကို ကိုယ္လုံးတီး ျမင္ရ
တာက ဆက္ဆီျဖစ္ ဖီလင္ပိုလာတယ္လို႔ အိမ့္ ထင္တယ္ ။ အင္းေလ...တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ အႀကိဳက္ခ်င္း
ဘယ္တူႏိုင္မလဲေလ ။
သူက အိမ့္ကို ဖင္လည္း ကုန္းခိုင္းတယ္ ။ ဖင္ကုန္းေပးရက္နဲ႔ တအား ေဆာင့္လိုးတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာတယ္။
အိမ့္ဖင္တုံးႏွစ္တုံးကို သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆြဲၿဖဲ..ဖင္ေပါက္ထဲကို တံေတြး ေထြးထည့္..သူ႔လက္မနဲ႔ ဖင္ေပါက္ထဲကို
ထိုးကလိတယ္ ။ အရင္ အေတြ႕အႀကဳံေတြ အရ သူ အိမ့္ကို ေနာက္ေပါက္ ဖြင့္ေတာ့မယ္ ဆိုတာကို အိမ့္ သိ
လိုက္တယ္ ။ သူ႔ကို အိမ့္ ၾကည္ျဖဴတယ္ ။ သူနဲ႔ ျပန္ေတြ႕ခ်င္ေနတာ ၾကာၿပီ ။ သူလိုးတာကို အိမ့္ ေတာင့္တ
ေနတာ ၾကာၿပီ ။ကိုႀကီးစိုးက တကယ့္အလိုးေကာင္းတဲ့ ဘဲႀကီး ။ တကယ့္ ဖိုက္တာ ။
ပထမအခ်ီက ျမန္တယ္ ။ ကိုႀကီးစိုးကလည္း မိန္းမ မလိုးတာ ၾကာၿပီ တဲ့ ။ တအား ထန္ထန္နဲ႔ အိမ့္ကို တအားလိုးတာ သိပ္ မၾကာလိုက္ဘဲ ၿပီးသြားတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ အိမ့္လည္း ၿပီးတယ္ ။ အိမ့္လည္း မလိုးတာ ၾကာၿပီေလ ။
ဒုတိယအခ်ီမွာက်ေတာ့ သူ ဆြဲလိုးတယ္ ။ ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းၿပီး ဇိမ္ခံလိုးတယ္ ။ သူ႔လီးကိုလည္း သူ မေျပာ
ခင္ အိမ့္ စုတ္ေပးတယ္ ။ သူ႔လီးကို ဘာလို႔မွန္းမသိဘူး ။ အိမ့္ စုတ္ခ်င္တယ္ ။ လီးတိုင္းကို မစုတ္ခ်င္ဘူး ။
သူက အိမ့္ကို အေပၚက တက္ခိုင္းတယ္ ။ အေပၚက တက္ေပမယ့္ သူက ေအာက္ကေန ပင့္လိုးတာ ဒလစပ္
ဘဲ ။ အရမ္း ခါးအားသန္တဲ့ ကိုႀကီးစိုး ။
သူက တတိယအခ်ီ ဆြဲခ်င္ေသးတယ္ ။ အိမ့္က ေနာက္ေနက မနက္ သဲပုံ႔နဲ႔ ပန္းလိုက္ပို႔ဖို႔ အလုပ္ေတြ ရွိေန
တာေၾကာင့္ သူ႔ကို ေနာက္မွ လို႔ ေျပာၿပီး ျငင္းလိုက္တယ္ ။ သူကလည္း စိတ္ေဆာင္တာပါ ။ ဟြန္း..ဘဲႀကီး
၂ခ်ီ ေကာင္း ဆြဲလိုက္ၿပီးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ဖလက္ျပသြားၿပီ ။ အိမ့္ သိတာေပါ့ ။
အိမ္ ျပန္ေရာက္ၿပီး သဲပုံ႔နဲ႔ ေတြ႕ေတာ့ သဲပုံ႔က အံ့ၾသေနတယ္ ။ သြားတုံးက ေ၈်ာ္ဂ်ီ ဝင္းႏိုင္နဲ႔ ။ လိုးျဖစ္သြားေတာ့ ကိုႀကီးစိုးနဲ႔မို႔ ။ သဲပုံ႔လည္း အိမ့္ရဲ႕ အေတြ႕အႀကဳံေတြကို နား အရသာခံၿပီး နားေထာင္ရင္း ႏွာစိတ္ေတြႂကြေနတာကို ၾကည့္ၿပီး သဲပုံ႔ကို ဘဲရွာေပးခ်င္စိတ္ေတြ ေပါက္မိတယ္ ။ သဲပုံ႔က စိတ္ကူးဘဲ ယဥ္ေနတာ ။ သူ႔ကို ဘယ္သူနဲ႔ ခ်ိတ္ေပးရမလဲ..အိမ့္ စဥ္းစားေနတယ္ ။ ခုထိေတာ့ မေတြ႕ေသးဘူး ။
ေနာက္တေန႔ ဆိုင္ကို ေရာက္ေတာ့ အိမ့္နဲ႔ သဲပုံ႔တို႔ ဒီေန႔ လိုက္ပို႔ရမယ့္ စာရင္းထဲမွာ ဟိုတေလာက ဆုံလိုက္တဲ့ ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ ဆိုတဲ့ နံမည္ကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ အိမ့္လည္း သဲပုံ႔ကို တအံ့တၾသ ေျပာလိုက္မိ
တယ္ ။ သဲပုံ႔က “ အဲ့ဘဲက မဆိုးဘူး....ဒီဇိုင္းက လန္းတယ္...” လို႔ ေျပာလို႔ သဲပုံ႔ကို ဒီဘဲနဲ႔ ျဖစ္သြားရင္ ေကာင္းမွာဘဲ လို႔ အိမ့္ ေတြးလိုက္မိတယ္ ။
ပို႔စရာ စာရင္းကို ၾကည့္ၿပီး ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူရဲ႕ ပန္းျခင္းကို ပထမဆုံး ဦးစားေပးၿပီး ပို႔ဖို႔ အိမ့္က သဲပုံ႔ကို
အႀကံေပးလိုက္တယ္ ။ သဲပုံ႔ကလည္း သေဘာတူတယ္ ။ ဒီတခါ အိမ့္တို႔ သူ႔ၿခံကို ေရာက္သြားေတာ့ လက္မွတ္
ထိုး မေပးႏိုင္ဘူးလို႔ ျငင္းတဲ့ ၿခံေစာင့္ကို အရိပ္အေရာင္ေတာင္ မေတြ႕ရဘူး ။
ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ ကိုယ္တိုင္ ထြက္လာၿပီး ပန္းျခင္းကို လက္ခံယူတယ္ ။ အိမ့္က သဲပုံ႔ကို ေရွ႕တန္းတင္ ခ်င္
ေပမယ့္ ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ က သဲပုံ႔ကိုထက္ အိမ့္ကိုဘဲ အသားေပးၿပီး ဆက္ဆံေနတာကို ေတြ႕ရတယ္ ။
အိမ့္လည္း သဲပုံ႔ကို အားနာသြားတယ္ ။ အမွန္တကယ္က ဒီ ေဒါက္တာနဲ႔ သဲပုံ႔ကို ညိေစခ်င္တာ ။ ဒါေပမယ့္
ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူက အိမ့္ကိုဘဲ ထပ္ေတြ႕လို႔ရမလား ဆိုၿပီး ဖုန္းနံပါတ္ ေတာင္းတယ္ ။ အိမ့္ကလည္း အိမ့္မွာ
ခ်စ္သူ ရွိတယ္ လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ တကယ္လည္း အိမ့္က ခ်စ္သူ ဝိုင္းဝိုင္းလည္ ျဖစ္ေနတာ ေလ ။ မညာ
ခ်င္ပါဘူး ။
သူက “ ခ်စ္သူရွိလည္း မခင္ရေတာ့ဘူးလား....ခ်စ္သူရွိတာ လက္ထပ္ထားတဲ့ ေယာက်္ား ရွိတာမွ မဟုတ္တာ”
လို႔ အိမ့္ကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္ ။ သူ႔ပုံက တကယ္ သားနားတယ္ ။ သူ႔ဒီဇိုင္းက မင္းသား တ
ေယာက္ လို ။ အိမ့္က ဖုန္းနံပါတ္ မေပးေတာ့ “ ကိစၥ မရွိပါဘူး...ဖုန္းနံပါတ္ မရလည္း အိမ့္နဲ႔ ေတြ႕ရေအာင္
လုပ္ရမယ့္ နည္းလမ္းေတြ ေတြ႕လာမွာပါ..” လို႔ သူက ရယ္ၿပီး ေျပာတယ္ ။
သူ႔အိမ္က ျပန္အထြက္မွာ သဲပုံ႔က “ ကဲ မေျပာလား..အိမ့္ကိုဘဲ သူ ႀကိဳက္တာပါ...သဲပုံ႔ဒီဇိုင္းကို ဘဲေတြ မႀကိဳက္ၾကပါဘူး လို႔ သဲပုံ႔ ေျပာသားဘဲ အိမ့္ရယ္....” လို႔ စိတ္ပ်က္စြာနဲ႔ ေျပာလိုက္လို႔ အိမ့္လည္း သဲပုံ႔ကို သ
နားသြားတယ္ ။ သဲပုံ႔ သူလိုခ်င္တဲ့ ဘဲရပါေစ လို႔ အိမ့္ တကယ္ဘဲ ဆုေတာင္းေပးလိုက္မိပါတယ္ ။
ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူက အိမ့္ ေခါင္းထဲမွာ မရွိပါဘူး ။
အိမ့္ တေနကုန္ သဲပုံ႔နဲ႔ ပန္းပို႔တဲ့ အလုပ္ လုပ္ၿပီးေတာ့ ကိုႀကီးစိုးကို ဖုန္းဆက္လိုက္တယ္ ။ သူက ဒီည ညေနစာ အတူတူ ထြက္စားၾကရေအာင္လို႔ ေျပာထားလို႔ ။
ကိုႀကီးစိုးက အေရာင္းအဝယ္ကိစၥတခုနဲ႔ သံလ်င္ကို ေရာက္ေနတယ္ ။ သူက အိမ့္ကို အိမ့္နဲ႔ သူနဲ႔ စားေနက်
ကန္ေတာ္ႀကီးေစာင္းက စားေသာက္ဆိုင္ကို လာခဲ့ဖို႔ ေျပာတယ္ ။ သူမေရာက္ေသးရင္ သူ႔ကို ေစာင့္ေနဖို႔
ေျပာတယ္ ။ တခုခု မွာ ေသာက္ႏွင့္ပါ ...တဲ့ ။
ထုံးစံအတိုင္း သဲပုံ႔ကိုဘဲ အဲဒီ ဆိုင္ကို လိုက္ပို႔ခိုင္းရတယ္ ။ သဲပုံ႔က တကယ္ ခ်စ္စရာေကာင္းပါတယ္ ။ ဘယ္
ေတာ့မွ အိမ့္ကို မတြက္ကပ္ဘူး ။ သူ႔ကို အားကိုးရတယ္ ။ သဲပုံ႔လည္း ဆိုင္မွာ ကိုႀကီးစိုး မေရာက္ေသးတာနဲ႔
သီးသန႔္ခန္းေလး ထဲ ေဗာ့ဂါနဲ႔ လိမ္ေမာ္ အေရာေလး တခြက္ မွာ ေသာက္ၿပီး ေစာင့္ေနလိုက္တယ္ ။
ပထမ တခြက္တုံးက ခ်ိဳသလိုလို ခ်ဥ္သလိုလိုေလးနဲ႔ ေသာက္လို႔ တအားေကာင္းတယ္ ။ ကိုႀကီးစိုးကလည္း ေတာ္
ေတာ္နဲ႔ ေရာက္မလာလို႔ ဆက္ေစာင့္ရင္း ဒုတိယတခြက္ကို မွာ ေသာက္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ထိန္းကနဲ ကမာၻေျမႀကီး
က ျခာျခာလည္သြားသလို မူးတက္သြားတယ္ ။
အိုး......အား......ေတာ္ေတာ့္ကို မူးတာ........။
အိမ့္ လုံး၀ ေလာကႀကီးနဲ႔ အဆက္ျပတ္သြားတယ္ ။
ေအးစိမ့္တဲ့ ခံစားခ်က္ေၾကာင့္ အိမ့္ တုန္ခါသြားၿပီး သတိဝင္လာတယ္ ။
ဟင္....ဘာျဖစ္သြားတာပါလိမ့္ ။ အိမ့္ ျပန္သတိရလိုက္တာက ေဗာ့ဒ္ဂါ နဲ႔ လိမ္ေမာ္အေရာ ဒုတိယတခြက္ကို ေသာက္လိုက္ၿပီး အရမ္း မူးသြားတယ္ ။ အိုး...အိပ္ေပ်ာ္သြားသလား ....။
ဟင္....။
ငါ...ငါ........ငါ.......ဆိုင္ခန္းထဲမွာလည္း မဟုတ္ပါလား . . . ။ ငါ ဘယ္ေရာက္ေနသလဲ...။
ကုတင္ေပၚက ေမြ႕ယာထူူထူ ေပၚမွာ ပက္လက္ေလး ေရာက္ေနတယ္ ။ ကိုယ့္ဖါသာ ျပန္စမ္းမိလိုက္တယ္ ။
အိုး ေတာ္ပါေသးရဲ႕...အဝတ္အစားေတြေတာ့ ရွိေနေသးတယ္....ဒါေပမယ့္ စကပ္က လန္တက္ေနတယ္ ။
ပင္တီေလး ဝတ္ထားေပမယ့္ ေပါင္ၾကားက ေဖါင္းမို႔မို႔ႀကီးက ေပၚတင္ႀကီး ။ စကပ္ကို ျပန္ဖုံးလိုက္ရင္း ကုတင္
ေပၚ ထိုင္လိုက္တယ္ ။ ေခါင္းထဲက မူရိပ္မူးရိပ္နဲ႔ ျဖစ္ေနတုံးဘဲ ။
ဘယ္လို ဒီေနရာ ဒီအခန္း ဒီကုတင္ေပၚကို ေရာက္ေနပါလိမ့္...ဘယ္သူ ငါ့ကို ဒီကို ေခၚလာသလဲ..ကိုႀကီးစိုး မ်ားလား.....။
အခန္းကေတာ့ တိုက္ခန္းဘဲ ။ ေဆးအသစ္..ေပါလစ္ေရာင္ ေျပာင္ေနတဲ့ လွ်ာထိုး သစ္သားၾကမ္းခင္း အသစ္နဲ႔ ။
အိမ့္ အၾကာႀကီး အဲလိုဘဲ ငုတ္တုပ္ ထိုင္ေနမိတယ္ ။ တိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္သက္လြန္းေနတယ္ ။
အိမ့္ ကုတင္ေပၚက ဆင္းလိုက္ၿပီး အခန္းတံခါးကို စစ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အျပင္ကေန ပိတ္ထားတာကို ေတြ႕ရ
တယ္ ။ သူ႔ကို တေယာက္ေယာက္က ဒီ ေနရာကို ေခၚလာၿပီး အျပင္ကေန တံခါး ပိတ္ၿပီး ေလွာင္ထားတယ္ ဆိုတာကို သေဘာေပါက္လိုက္တယ္ ။
ကိုႀကီးစိုး သည္ အိမ့္ကို ေစာင့္ခိုင္းထားတဲ့ ဆိုင္ကို ေရာက္လာသည္ ။
အိမ့္ကို မေတြ႕လို႔ ဆိုင္က မန္ေနဂ်ာနဲ႔ အလုပ္သမားေတြကို ေမးသည္ ။ သူတို႔က အိမ့္ ယမကာ ႏွစ္ခြက္ မွာေသာက္ၿပီး သီးသန႔္ ခန္းေလးထဲမွာ ထိုင္ေစာင့္ေနေၾကာင္း ေျပာျပသည္ ။ ကိုႀကီးစိုးက “ ဒါျဖင့္ သူ အခု ဘယ္ေရာက္သြားသလဲ..ျပန္သြားတာလား...သူေသာက္တာေတြေရာ သူ ေငြရွင္းသြားလား ”လို႔ ေမးေတာ့ ဝိတ္တာ တေယာက္က “ သူ..အမူးလြန္သြားတယ္...ဆရာ..သူ႔မိတ္ေဆြ တခ်ိဳ႕ ေရာက္လာတယ္..သူတို႔ကဘဲ ေငြရွင္းေပးသြား
ၾကတယ္...သူတို႔ဘဲ အဲ့အမကို တြဲေခၚသြားၾကတယ္....” လို႔ ေျပာျပေတာ့ ကိုႀကီးစိုး အရမ္း စိတ္ပူသြားသည္ ။
အိမ့္ကို လူတစုက ေခၚသြားၾကသည္ တဲ့ ။ ဘယ္သူေတြလဲ.....။
ျမင္လိုက္တဲ့ အဲဒီ ဝိတ္တာေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေမးသည္ ။ ေခၚသြားၾကသူေတြရဲ႕ ပုံပန္း..ကို ေမးသည္ ။
လူသုံးေယာက္ အနက္ တေယာက္က က်န္တဲ့ႏွစ္ေယာက္ကို အမိန႔္ေတြ ေပး ခိုင္းေနသည္ တဲ့ ။ သည္လူရဲ႕ပုံပန္းကို ဒီေကာင္ေလး ေျပာျပတဲ့အခါ အိမ့္ကို တအား လိုက္ဖန္ေနတဲ့ “ ဗစ္တာညိဳဝင္း ” ဆိုတဲ့ေကာင္ ျဖစ္ေနတယ္ ။
ေတာက္....အိမ့္ကို ဗစ္တာညိဳဝင္းနဲ႔ အေပါင္းအပါေတြ ေခၚသြားၾကတာ ျဖစ္မယ္...။ ကိုႀကီးစိုးလည္း ခ်က္ခ်င္းဘဲဗစ္ာညိဳဝင္းရဲ႕ အိမ္ကို လိုက္သည္ ။ ဗစ္တာညိဳဝင္းသည္ ရန္ကုန္မွာ နံမည္ႀကီးတေယာက္ ျဖစ္သည္ ။ ကိုႀကီးစိုးသည္ ဗစ္တာညိဳဝင္းနဲ႔ တိုက္႐ိုက္ မသိေပမယ့္ သူဘယ္မွာ ေနတယ္ ဆိုတာကို သိသည္ ။
ႀကီးမားတဲ့ သံတံခါးႀကီး ႏွစ္ခ်ပ္နဲ႔ ၿခံႀကီးရဲ႕ အေပါက္ဝမွာ ကိုႀကီးစိုးရဲ႕ ကား သည္ ေရွ႕မီးႀကီးေတြ ဖြင့္ထိုးလ်က္
ေရာက္ေနသည္ ။ ဟြန္းကို တတီတီ တီးႏွိပ္လိုက္ေတာ့ တံခါးႀကီးေတြရဲ႕ အထဲဖက္မွာ လူတေယာက္ ေပၚလာ
သည္ ။ ကာကီေရာင္ ယူနီေဖါင္းနဲ႔ လူတေယာက္ ။
“ ဘာလို႔ ဟြန္းတီးတာလဲ..ဒါ ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္...ဟြန္းမတီးနဲ႔....”လို႔ လွမ္း ေအာ္ေျပာသည္ ။
ကိုႀကီးစိုးက “ ဗစ္တာညိဳဝင္း ရွိလား...သူနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္တယ္...အေရးႀကီးတယ္....” လို႔ ေအာ္ေျပာလိုက္သည္ ။ အထဲက ကာကီဝတ္ ငတိက “ ဆရာ မရွိဘူး....” လို႔ ေအာ္ေျပာသည္ ။ ကိုႀကီးစိုးက “ တံခါးဖြင့္ကြာ..ဘယ္သူရွိလဲ တေယာက္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာခ်င္တယ္..ဗစ္တာညိဳဝင္း ဘယ္သြားေနလဲ....” လို႔ ထပ္ေမးေတာ့ အထဲက ကာကီဝတ္ ငတိက မသိဘူး....လို႔ ေျဖၿပီး ျပန္ ဝင္သြားသည္ ။ ကိုႀကီးစိုး ဟြန္းထပ္တီးလည္း ျပန္ထြက္မလာေတာ့။
ကိုႀကီးစိုးလည္း ဗစ္တာညိဳဝင္း ကို ဘယ္မွာ ေတြ႕ႏိုင္မလဲ ဆိုတာကို သူ႔အေပါင္းအသင္းေတြထဲက ဗစ္တာညိဳဝင္းနဲ႔ သိတဲ့ လူေတြ ဆီကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ေမးလိုက္သည္ ။
သည္ အခ်ိန္မွာ ကိုႀကီးစိုးရဲ႕ ရပ္ထားတဲ့ ကားနားကို ပုဆိုးတိုတို ဝတ္ထားၿပီး ကိုယ္အေပၚပိုင္း မွာ ဘာမွ ဝတ္မထားတဲ့ အသားမဲမဲနဲ႔ လူသုံးေယာက္ ကပ္လာၾကသည္ ။ သုံးေယာက္ အနက္ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ေတြထဲမွာ တုတ္ႀကီးေတြ ကိုယ္စီ ကိုင္ထားၾကၿပီး က်န္တဲ့ တေယာက္ရဲ႕ လက္ထဲမွာေတာ့ အုတ္နီခဲ တခဲကို ကိုင္ဆုပ္ထားသည္ ။ ကိုႀကီးစိုးလည္း သည္လူေတြကို ၾကည့္
ရတာ သူ႔ကို ရန္ျပဳေတာာ့မယ့္ သေဘာ ျပေနတာနဲ႔ ကားကို ေမာင္းထြက္လိုက္သည္ ။
သုံးေယာက္ထဲက တေယာက္က “ ေဟ့....မင္း ေနာက္ကို သည္ နားကို မလာနဲ႔ေတာ့..မင္းနဲ႔ မင္းရဲ႕ကား အတြက္ မေကာင္းဘူးကြ.....” လို႔ လွမ္း ေအာ္လိုက္တာကို ကိုႀကီးစိုး ၾကားလိုက္သည္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္းသည္ တပည့္တပန္းေတြ ေပါတဲ့ ငတိ ဆိုတာကို ကိုႀကီးစိုး သိရက္နဲ႔ အိမ့္ကို ျပန္ကယ္ထုတ္ခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႔ သူ ဒီကို ေရာက္လာတာပါ ။
ဦးဘေဖေသာ္သည္ သူ႔မိတ္ေဆြ တေယာက္က လွမ္း အေၾကာင္းၾကားလို႔ သမီး အိမ့္ဇာေသာ္ကို ဗစ္တာညိဳဝင္း ဆိုတဲ့ေကာင္က ဖမ္းေခၚသြားတယ္ ဆိုတဲ့ သတင္းကို ၾကားလိုက္ရသည္ ။
သမီးအိမ့္ကို ဆိုင္တဆိုင္မွာ အရင္က တြဲခဲ့တဲ့ သေဘ္ာသားႀကီး ကိုႀကီးစိုး ဆိုတဲ့ေကာင္နဲ႔ ဦးဘေဖေသာ္ ေတြ႕ခဲ့တာ မၾကာေသး ။ သည္ ေကာင္ႀကီးနဲ႔ ဦးဘေဖေသာ္က တခ်ိန္တုံးက တင္းထားခဲ့လို႔
အဲဒီေန႔က သမီးနဲ႔ေတာင္ သိပ္ စကား မေျပာျဖစ္ခဲ့ဘူး ။
သမီး အပ်ိဳေပါက္ အခ်ိန္ကထဲက ဆိုးခဲ့လြန္းလို႔ ဦးဘေဖေသာ္သည္ သမီးကို လိုက္ ထိန္းသိမ္းခဲ့ရတဲ့ အခါ သမီးေဇာနဲ႔ သမီးကို ဖ်ားေယာင္းေသြးေဆာင္ၾကတယ္ လို႔ သူက ယူဆေနတဲ့ လူေတြကို
ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ လက္ပါမိခဲ့တာေတြ ရွိခဲ့သည္ ။ သမီးကို ကားနဲ႔ ေခၚတင္သြားတဲ့ ရည္းစားေကာင္က မေခ်မငံ ျပန္လွန္ ေျပာတဲ့ အခါ တြန္းလိုက္တာမိုး နရင္းအုပ္လိုက္တာမ်ိဳးေတြေပါ့ ။
ကံအားေလ်ာ္စြာ သည္လူေတြက ရဲစခန္းကို တိုင္ေတာတာေတြ မ်ိဳး မလုပ္ခဲ့လို႔ သည္ အခ်ိန္ အထိ ဦးဘေဖေသာ္သည္ ဥပေဒနဲ႔ ညိစြန္းျခင္း မရွိေသး ။ ဦးဘေဖေသာ္သည္ အခု ေနာက္ပိုင္းမွာ သမီးလည္း ရည္းစားထား တြဲတာက ဆယ္ေရာက္ မကေတာ့လို႔ အဆန္း မဟုတ္ေတာ့ ။ သမီးအတြက္လည္း သည္ေလာက္ႀကီး မပူေတာ့ဘူး ။ ကိုယ့္ဖါသာ ေအးေအးေဆးေဆး အလုပ္လုပ္ ေနခဲ့တာ ။
အခု ၾကားလိုက္ရတဲ့ ကိစၥကေတာ့ အိမ့္က ရည္းစား တြဲတာလည္း မဟုတ္..လက္မထပ္ဘဲ အတူတူေနတာလည္း မဟုတ္ ။ အလိုမတူဘဲ ဖမ္းသြားတာ ခံလိုက္ရတယ္ တဲ့ ။ ဒါကေတာ့ ဦးဘေဖေသာ္က လက္ပိုက္ၿပီး ၾကည့္မေနႏိုင္ ။ ပလိုမတူဘဲ ဘယ္သူ႔ကို ဘယ္သူကမွ အတင္း အဓမၼ ေခၚသြား ဖမ္းသြားလို႔ မရဘူး ။
ကိုယ့္ သမီး အရင္းေခါက္ေခါက္ ဆိုေတာ့ လက္ပိုက္ ၾကည့္ေနမယ္ မဟုတ္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္းကို သူ သိသည္ ။
နံမည္ႀကီး ေကာင္ဘဲ ။ ဘယ္ မသိဘဲ ေနမလဲ ။ ဒီေကာင္က ေခတ္အဆက္ဆက္ မေကာင္းတာ လုပ္စား လာတဲ့ သူေဌး အေရၿခဳံ ညိဳဝင္း ဆိုတဲ့ ေကာင္ရဲ႕ သား ။
အေဖတူသား....အေဖ ေသာက္က်င့္ေတြကို အေမြခံတဲ့ သား ။ ေကာက္က်စ္ ယုတ္မာ တဲ့ ညိဳဝင္းရဲ႕ ေသြး စစ္စစ္ ။
ဦးဘေဖေသာ္ ဟိုေနရာ ဒီေနရာကို ဖုန္းေခၚၿပီး ဗစ္တာညိဳဝင္း အေၾကာင္းကို တီးေခါက္ ေလ့လာလိုက္သည္ ။ သည္ေကာင့္ တပည့္ေတြက ဘယ္သူေတြလဲ ။ သူ ဘယ္ေနရာေတြမွာ ရွိတတ္လဲ ။
သူက ကားေရေဆးဆီထိုး လုပ္ငန္းလုပ္ေနေတာ့ လူမ်ိဳးစုံ လူေပါင္းစုံနဲ႔ ခင္မင္ ရင္းႏွီးသည္ ဆိုေတာ့ ဗစ္တာညိဳဝင္းကို နီးနီးကပ္ကပ္ သိၾကသူေတြကို ရွာဖို႔က သိပ္ မခဲယဥ္းဘူး ။
ဆက္ရန္
